సప్తపదులూ నడిచిన నీకై ;

నా  కన్నులు  నీ కన్నులకై  కవితను రాసాయి .  నీకు చేరలేదా  !      
 నా  మనసు తన ముంగిట   ముత్యాల  ముగ్గు వేసింది . నువ్వొస్తావని . నీకగుపడలేదా !
నా  అధరాలు  నిరతం  నీ  స్మరణమే .  నీ చెవికి  తాకలేదా !
నా  నీలి ముంగురులు  గోల గోల చేస్తున్నాయి  . తము సవరించగ  నువ్వు లేవని . మరిచావా  నువ్వు
నువ్వు  లేని  నేను.   నెలరేడు   కానరాని  పౌర్ణమి. 
నీ  నవ్వు  లేని  తావుల్లో   నిశిరాతిరి  అంధకారం .
నీ  తోడు  లేని  నా  గమ్యం . ఎండమావికై  పరుగులిడిన  వైనం .
నీ  జత  లేని  నా  ప్రణయ సీమ.  మోడు  వారిన  బీడు  కాదా !
అందులకే  చెబ్తున్నా ! ఆరాధనతో, ఆవేదనతో ....
నేనెక్కడ  నేనెక్కడ "? నీవు లేని నా ఉనికి నాకే ప్రశ్నార్దకమయి  పరిణమించె  .
నీవు  లేని  నేను  పూవు లేని   తావిని . పదం  పడని  కవిత్వమని .
నీవు  లేని  నా  జీవితం  మాధుర్యం  మరచిపోయిన  కాటిన్య  విషం .
ఏడేడు  జన్మలైనా  నీతోటిదే  నా  జీవితం .
నీ  తోటిదే  నా సంతోషం .  కష్టాలే రాని , కన్నీటి వరదల్లోనే  చిక్కుకు పోనీ ,
నా  ప్రాణాలను  హరియించగా  ఆ  కాల  యముడే  నన్ను తరిమినా ..
నా  శ్వాస  ఆగిపోదు . నీ  చేయి నా చేతిలో ఉన్నంత వరకు .
సప్తసంద్రాల  ఆవల  నీవున్నా .. నే  సప్తపదులు నడిచిన  నీకై  నే  నిరీక్షిస్తూ నే  ఉంటా ..

                                                                                      సాలి పల్లి  మంగా మణి @శ్రీమణి