నేను రాసిన *నీలిమబ్బు* రచన

అమెరికా వాస్తవ్యులు, 

ప్రముఖ సంగీత విద్వాంసురాలు,

NATA, ATA, ఇంటర్నేషనల్ అవార్డు గ్రహీత,  ఆలిండియా రేడియో లలిత గీతాల విభాగంలో A' Grade కళాకారులు, 

మీనాక్షి సుస్వర అకాడమీ వ్యవస్థాపకులు డా.అనిపిండి మీనాక్షి వారిచే స్వరపరచబడి ఆలాపించబడిన...

నాచే విరచితమైన  "నీలిమబ్బు"

అనే గజల్ ఈ దిగువనున్న యూట్యూబ్ లింక్ ద్వారా విని.. మీ.. మీ... అభిప్రాయం, ఆశీస్సులు కోరుచూ.. 

నచ్చితే లైక్ చేయండి, కామెంట్ చేయండి. మీ స్నేహితులకు షేర్ చేయమని విన్నవించుకుంటూ..

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

🙏🌹🌹🌹🌹🙏

https://youtu.be/Lux3T72WHLY

దోచే "సినారె"

దోచే "సినారె"

ఆహా..సినారె ఏమి రాసినారె

ఏమి రాసినారె

అక్షరాలలో అలవోకగా

అమృతాన్ని కలబోసినారె

పదములనె పంచదార

పాకంలో ముంచి తీసినారె

అశేష భారతావనిని 

తన పాటల పల్లకిలో 

పరవశింప చేసినారె

తెలుగు వాకిట వెలుగు

సుమమై విరబూసినారె

వేల హృదయాలను

గాలమేసి లాగేసినారె

ఉరికే ఘన సాహిత్యపుఝరియై

వెలిగే కవన రాజ శిఖరమై

మిక్కిలి పేరు మోసినారె

మృధు మధురమైన పదాలతో

మా మనసు పుటలను నింపేసినారె

మమ్మలరించి మైమరపించి

మా చిత్తములను చిత్రంగా

దోచేసినారె

అద్భుతమైన పాటల వెల్లువలో

నిలువునా తడిపే సినారె

జన రంజక కవి రాజ శిఖరమై

జ్ఞానపీఠమెక్కేసినారె

ఓ మధురిమల పలుకు సిరి

ఓ సిరి చందనాల విభావరి

ఎంత పనిచేసినారె

ఇంతలోనే 

గగనసీమ కెగసినారె

మము కన్నీళ్ళ పాల్జేసినారె

శోక సంద్రాన ముంచేసినారె

ఓ మహర్షీ...

ఓ మహాత్మా...

మహోన్నతమూర్తీ...

మానవతామూర్తీ...

ఓ సాహితీ ఘనకీర్తీ...

చలనచిత్ర సాహిత్య చక్రవర్తీ...

అందుకో...మా అశ్రునయనాల 

నడుమ లక్షలనివాళి

అందుకోవయ్యా....ఓ అక్షరవనమాలీ........

మా అక్షర నివాళి.

   *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

కలలే కలయికలయి

పారిజాత పరిమళాల 

ఆ పారవశ్యపు వేళ

కులుకుపూల

పలుకుతేనెలూరేటి ఆవేళ

విరులు వింజామరలై

మరులు మరువపు సరులై ప్రభవించేటి వేళ

కోయిల కువకువలే  

వేకువ రాగాలై

పల్లవించేటి ఆవేళ

మలయమారుతమ్ముపై

మది సోలిపోయేటివేళ

మలిపొద్దు నులివెచ్చగా

నెచ్చెలిని చేరి మురిపించేటివేళ

ఆవేళలో 

ఆవేళలో

మొదలాయె

వేవేలకదలికలు

వర్ణించగ తరమా

అవి వెన్నెలపరచిన

వలపులదారులు

కన్నియకలలో

వన్నియహొయలు

కలలోకలయికలో

కమ్మనికలహాలో

కన్నుల లోగిలిలో

వన్నెలకావ్యాలో

తలపులో

వలపులో

మరపులో

మైమరపులో

వెచ్చని నిట్టూర్పులో

మురిపాలసరాలో

తొలకరి రసరాగాలో

ఊరించే ఊసులో

ఊహల కెరటాలో

హరివింటిసరాలో

విరివింటి శరాలో 

కలకంఠి గుండెల్లో 

కమ్మని కథనాలో

ఆ నులివెచ్చని తలపులు 

తాకిన ఎద తలుపులు

తలపులు కావవి 

వలపుల వరుసలు

అన్నులమిన్నకు

అరమోడ్పు కన్నులపై

కదలాడేఊసులు

అమ్మో !

ఆ ఊసులు ముసిరేమైమరపులు

వినువీధుల పైనే ఊరేగే...ఊయలలు

మానసచోరుని

మధుగోపాలుని

సద్దులుసేయక 

నిద్దురలోనే 

చేరే తావులు

కమ్మని కలయయి

మురళీ లోలుని

మదిలో మలిచే

ఎదలోకొలిచిన

మనమోహనమదనుని

ఎదుటన నిలిపే మధురమయిన

కలయికగా...

సాలిపల్లిమంగామణి(శ్రీమణి)

pandoorucheruvugattu.blogspot.in

*మహాభిజ్ఞుడు...గుర్రంజాషువా*

అతడొక మహా మనీషి

అతడొక మహోన్నత శక్తి

అతడొక మానవతామూర్తి

అతడొక నవ చైతన్య స్ఫూర్తి 

అఖండ ఆంధ్రావని చరిత్రలో

అతడొక మహోజ్వల సాహితీ మూర్తి

అతడొక నవయుగ కవి చక్రవర్తి

అభివర్ణించ గలమా...

అక్షరాలతో అక్కజాలు సృష్టించి

అగ్రవర్ణాలలో అలజడి పుట్టించిన

ఆ అభ్యుదయ కవి దిగ్గజాన్ని 

అక్షరాలు చాలునా ఆ మహాభిజ్ఞుని 

సాహితీ ప్రజ్ఞా ప్రాభవాన్ని ప్రస్తుతించ

అక్షరాలు సరిపోవునా విశ్వవిఖ్యాతమౌ

ఆ "విశ్వనరుని"ఘనకీర్తి గణుతించ

పదివేల మాటలు చాలునా.. 

ఆ పద్య కవీంద్రుని

పద కౌశలాన్ని సన్నుతించ

ఏమని పొగడ గలము

ఎల్లలు దాటిన అద్వితీయ 

సాహితీ సుమ సౌరభాన్ని

ఎంతని కొనియాడగలము

ఆ విశ్వకవి సామ్రాట్టు

కవన ప్రాశస్త్యాన్ని

సమ సమాజ స్ధాపనకై

సాంఘిక ప్రక్షాళనకై

కుల వివక్ష కూకటి వేళ్ళ

పెకలించగ తన కల కరవాలమును ఝుళిపించి

కవన రంగమున దూకె

కవి నారసింహుడై

వెలివాడల బ్రతుకుల్లో

తొలి వెలుగు జాడల ప్రసరించగ

అక్షరాగ్నిని ప్రజ్వలింప జేసిన

ప్రఛండ భాస్కరుండతడు

పంచముడెవరని

పంచభూతాలసాక్షిగా ప్రశ్నించి

కడజాతి కడగండ్ల కడదేర్చ

కబురంపె "గబ్బిలం"తో రాయబారము కాశినాధునికి కడు చిత్రంగా..

తన ఖండ కావ్య మందు

సమత మమత మానవతలే 

తన కవితా పాదాలుగా అభ్యుదయ 

సాహిత్య సేద్య మొనరించె

రసరమ్య ప్రణయామృతాన్నైనా

సాంఘిక దురాగతాన్నైనా

పెల్లుబికిన కన్నీటినైనా

వెల్లి విరిసిన అనుభూతి నైనా

సాహితీ ప్రస్ధానంలో

ఆతను స్పృశియించని

అంశమే లేదంటే అతిశయోక్తి కాదేమో

అట్టడుగు జీవితాలే

పద్య శిల్పాలుగా

మండుతున్న నిరుపేద గుండెలే

ఖండ కావ్యాలుగా  అమృత గుళికనూ, నిప్పు కణికనూ

తన కలాన ఇముడ్చుకొని

ఒకపరి .......

కాల్పనికతతో కలలో విహరింప చేసినా

తదుపరి....

వాస్తవికతను వాడి,వేడిగా వడ్డించినా

ప్రకృతిలో పరమాణువు సైతం

తన కలాన కవనం గావించి

ఒక కవీంద్రుని ఆత్మ నివేదనాన్ని

ఫిరదౌసిలో హృద్యంగా ఆవిష్కరించి

నవ మాసములు భోజనము నీరమెరుగక పయనించు పురిటింటి బాటసారి యంటూ

అనుభవించు కొలంది నినుమడించుచు మరంధము జాలువారు

చైతన్య ఫలమంటూ 

శిశువును అభివర్ణించి

తేలిక గడ్డిపోచలను తెచ్చి

రచించితి వీవు 

తూగుటుయ్యేల

గృహంబు మానవులకేరికి సాధ్యము కాదనుచు,

గిజిగాని నేర్పరితనాన్ని, కొనియాడి ,అఖండ గౌతమీ నది అందాలను రమ్యంగా అక్షరీకరించి

అఖండ ఆంధ్రావనికీ

తన ఖండ కావ్యాల కలకండలిచ్చిన

విశ్వకవి సామ్రాట్టు

అగ్రవర్ణాలకే పరిమితమైన

సాహిత్యాన్ని 

మొట్టమొదటగా

అట్టడుగు జీవితాలకు పరిచయంచేసి

కరుణ రసావిష్కరణం చేసిన

కరుణార్ధ్రమూర్తి

వడగాల్పు నా జీవితమైతే

వెన్నెల నా కవిత్వమని

ఛీత్కారాలు పొందిన

తావుల్లోనే  తన ధిక్కార స్వరంతో

సాహిత్య

సమరం గావించి

సత్కారమందు కొన్న

సత్కవి వరేణ్యులు

మన జాషువా నాటిన

అభ్యుదయ సాహితీ వనంలో

నే గడ్డి పూవయినను చాలు

ఆ కవివరేణ్యుని సాహిత్య బాటలో

నే ఇసుక రేణువయిననూ  చాలు

ఆ అభీకుని కలం విదిల్చిన సిరా బొట్టునయిననూ... చాలు

ఆ మానవీయుని కలాన 

జాలువారిన కవనంలో నేనొక 

ఆక్షరమయిననూ చాలు

ఆ దార్శనికుని కావ్య సంద్రంలో

చిన్ని అలనయినా చాలు

కవి తలపెట్టిన 

సమ సమాజ స్ధాపన మహాయజ్ఞం కొనసాగించుటకై

మన ఉడత.  సాయమందిద్దాం

చిరు కవితాబాణం సంధిద్దాం

అదే మనమహనీయునికిచ్చే

మహత్తర నివాళి...

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

*విశాఖ పట్నం*

తప్పెవరిదీ

*తప్పెవరిదీ...?*

దిక్కుమాలిన బతుకు ఎక్కిరించింది

బక్కచిక్కిన పేగు బస్తీకి పొమ్మంది

పూట గడవని పొద్దే గడప దాటించింది

అవసరం అయినవాళ్ళను వదిలి

 ఆవలితీరాలకు విసిరేసింది

సద్దుచేయని సత్తుగిన్నెలసాక్షిగా

ఇంటిలో జొరబడ్డదినపగజ్జెలతల్లి

ఇంటి ఇల్లాలి కంటిలో కన్నీరు చిప్పిల్లి

మా గాడిపొయ్యిలో గాఢనిద్దరే

 పోయింది గండుపిల్లి 

పొమ్మనకే పొగబెట్టింది

పొట్టగడవని కష్టం పట్టుబట్టి

ఎట్టకేలకు పట్టపుదారులు

పట్టించింది పట్టెడు మెతుకులకోసం

 పగబట్టిన పేదరికం

నాడు అలసిసొలసి వలస పక్షులమై ఎగిరిపోయాము

నేడు నిశీధి దారులలో

నిర్లక్ష్యపు నీడలలో గుండెలవిసి

నెత్తురోడుతున్న రహదారుల 

ముఖచిత్రమై మిగిలిపోయాము.

తప్పెవరిదీ ఆకలిదా

తప్పనిసరి అవసరానిదా

గతి తప్పిన మనుగడదా

మితిమీరిన ఉదాసీనతదా

తప్పు మాది కాదంటోంది

తప్పతాగిందోమో లోకం మరి.

  *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

కలికి చిలకల కొలికి

*కలికి చిలకల కొలికి*

ఆణిముత్యాల మిసమిసలు   

అలివేణి దరహసమై అలరారెనేమో

కలకంఠి కంటికి 

కాటుక దిద్దెనేమో చిమ్మ చీకటి

లలన నుదుటున మెరిసి మురిసె 

కాబోలు తూరుపుసిందూరం

ముదిత ముంగురులై  

మురిపించెనేమో ఆ నీలిమేఘం 

ఏటి కొలనులో కమలాలు   

విరబూసెనేమో కమలాక్షి నయనాల,

మరువము, మల్లియలు

పరిమళాల సంతకాలు చేసెనేమో

సీమంతిని సొగసులపై.,

జాజీ చంపక పున్నాగ సరులు

అరువిచ్చెనేమో అలరుబోణికి

మేని సౌంగంధ మతిశయించ,

విరిబోణి సొబగులకు తళుకులద్దెనమో

తారసపడి ఆ గగనపు తారక

రాయంచ సొగసునంత  

ఈ అంచయాన సొగసుల్లో 

ఒలక బొసేనేమో 

నెలరేడు ఎన్నియలు కురిపించెనేమో సుదతి సౌందర్యమినుమడించ...

ప్రకృతి ప్రతి అణువూ పరవశమయి

పడతి వశమయి పల్లవించెనా..

ఏడుమల్లియల సరితూగు ముగ్ధమనోహరీ.......

నీ ముంగిట సాగిలపడి.

   *సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*  http://pandoorucheruvugattu.blogspot.com

నువ్వుకాదూ

నే నవ్వులు మరచిపోయినపుడు
పువ్వులు చూపించింది నువ్వుకాదూ..
నా చుట్టూ చీకటి కమ్మేసినపుడు
వెలుతురు జల్లింది నువ్వుకాదూ...
కాలం పడదోసిన ప్రతిసారీ
ఎగిసిన కెరటాన్ని జ్ఞాపకం తెచ్చింది నువ్వుకాదూ...
రాలుతున్న నా ఆశల వెంబడి
రహదారిని త్రవ్వింది నువ్వు కాదూ
మనసు విరిగినపుడల్లా
మనసెరిగి క్రొత్త రెక్కలు తగిలించి
ఎగరమంటూ ఊతమిచ్చింది
నువ్వుకాదూ...
నిబ్బరం కోల్పోయిన ప్రతిసారీ
జబ్బ చరిచి లేవమన్నది నువ్వుకాదూ
నేను  శిధిలమైన ప్రతిసారీ
నా ఉనికిని పదిలం చేస్తూ నన్ను
పునర్నిర్మించింది నువ్వుకాదూ
అంతెందుకూ నా గుండెగొంతుక
తడారిపోయినపుడు సంజీవనిలా
ఎదురొచ్చింది నువ్వుకాదూ...
కొడిగట్టబోతున్న నా ఊపిరిదీపానికి
చేతులడ్డుపెట్టింది నువ్వుకాదూ...
జీవితపు బండిచక్రాలు అగాథంలో
కూరుకుపోతుంటే చివరినిమిషంలో
చేయందించి చైతన్యపరచింది నువ్వుకాదూ...
పగలునూ,రాత్రినీ సృష్టించిన నీకు
పగులుతున్న హృదయాల ఘోష
పనిగట్టుకు చెప్పాలా..
కథ నడిపించే సూత్రధారికి
పాత్రల ఔచిత్యం పరిచయం చేయాలా..
గమనమొకటే నాది
గమ్యం మాత్రం నీవే
నే నడుస్తాను....
నువ్వు నడిపిస్తావు అంతే.
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

జాబిలితో

*జాబిలితో*

ఒక నిశిరాతిరి

నాలో ముసిరేసిన 

తియతీయని భావాలను 

దోసిలినింపి‌....వాటికి

కాసిన్ని అక్షరాలనద్ది‌,

జాబిలికి......

జాబురాసుకున్నా..

ఒకనాటి పున్నమిరేయి

వెన్నెల వాకిట్లో...

కవన పూలవాన

కురవాలని,

అది కాంచిన నామది

మకరందం చవిచూడాలని,

అడిగాననో...లేదో

నిదురించిన

నాకనురెప్పలపై

సుతిమెత్తని స్వప్నంలా

అరుదెంచాయి

అత్యద్భుత కావ్యాలేవో...

అందమైన నా ఊహకు

అచ్చమైన ప్రతిరూపంగా..

జాబిలి నాకిచ్చిన 

జవాబు కాబోలు‌....

   *సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

http://pandoorucheruvugattu.blogspot.com

ప్రకృతికాంత

*ప్రకృతికాంత*

తూరుపు వేకువ వేళ

ఉదయించిన నులి వెచ్చని

అరుణారుణ కిరణం నేను

నిశిరాతిరి పున్నమిలో 

శశి రాల్చిన వెన్నెలకు 

వన్నెలిచ్చింది నేను

ఇంద్రధనుస్సులో సప్త వర్ణాలను

ఒలకబోసింది నేను

విరిసి విరియని మల్లియ రేకున

ఊగిస లాడిన హిమ బిందును నేను

సంకురాతిరి సంధ్య వెలుగులో 

మెరిసిన రంగవల్లినీ నేనే

పురి విప్పిన మయూరికి 

అరుదగు నాట్యం నేర్పిన 

అచ్చర నర్తకి నేనే....

కొమ్మల దాగిన కోయిలమ్మకు

కమ్మని గాత్రాన్ని అరువిచ్చిన

 గురువును నేనే

విరజాజికీ,విచ్చుకున్న చామంతికీ

 పరిమళాన్ని పంచింది నేను

మెరిసిన తారకకు 

తళుకుల నిచ్చిందీ నేను

ఎగిసే కెరటం నేనూ,

 కురిసే మేఘం నేనే

మెదిలే కలలోనూ.... 

 కదిలే అలలోనూ...

అణువణువులో...నేను

అవనియంతా...నేను

అన్నింటా నేనూ....

ఆద్యంతం నేనై ఆవహించియున్నా....

అందానికే అందాన్ని నేనూ

అందాల సామ్రాజ్యానికే

అసలు అధినేత్రినే నేనూ...

నాకు సాటి ఎవరూ లేరు

నాకు ధీటుగా ఎవరున్నారు

పంచభూతాలపై నాట్యమాడగలను

సింధూరపు భానుడనే

నా నుదుటన తిలకంగా దిద్దుతాను

కటిక చీకటితో నాకనులకు

కాటుక గీయగలను

వెండి  మబ్బునే నా నడుమకు 

చీరగ చుట్టేస్తాను

నెలవంకనే అలవోకగా 

నామెడలో ఆభరణం చేయగలను

గంగా, యమునా, క్రిష్ణా, పెన్నా

నదులేవైనా... సెలయేళ్ళైనా...

అన్నీ, నా చెలరేగిన కురులే గదా.. 

సప్త సంద్రాలైనా,లక్ష ద్వీపాలైనా

కొండ లైనా...కోన లైనా...

కోయిలమ్మ కూత లైనా...

అన్నీ నా అందానికి తీరుగా దిద్దిన తుదిమెరుగులు కావా....

అంటూ....మురిసిపోయింది

ప్రకృతి కాంత.....

మైమరచిపోయింది....

పరవశించి ప్రకృతియంతా....

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

http://pandoorucheruvugattu.blogspot.com

మార్పు మంచిదే*

కవిత రాసామంటే 

కర్తవ్యం రెక్కలు కట్టుకు వాలాలి

కలం కదిలించామంటే 

కాలం కంటే రెండడుగులు 

ముందే నడవాలి

అక్షరం రాల్చిన ప్రతిసారీ 

తీక్షణమైన ఆలోచనకు తెరతీయాలి

మస్తిష్కాన్ని విచ్ఛేదనం చేస్తున్న

ఆ శరాలు నేను రాసిన అక్షరాలే

తప్పొప్పుల తక్కెడలో 

తప్పించుకోగలదెవ్వరు

తిలాపాపం తలా పిడికెడు

నన్ను నేను లోతుగా అన్వేషించాను 

అంతర్యుద్ధం అనంతరం 

చూపుడువేలును 

సారించడం నచ్చడంలేదు 

సమాజ ముఖచిత్రాన్ని 

సమీపంగా వీక్షిస్తున్నాను

శూన్యం పొత్తిళ్ళలోకి చూపులకత్తులు

చొప్పించాక రాలిపడ్డవి 

సమాధానాలు కావు

చురకత్తులవంటి ప్రశ్నలే

తెరలు తెరలుగా  ఆక్రమిస్తున్న

ఆలోచన పరంపరలు 

మంచి మార్పునే సూచించాయి

మనుష్యుల గుంపులో 

నేనూ అంతర్భాగమే 

లోకం పోకడను

ఆవిష్కరించే క్రమంలో 

నన్నూ ముద్దాయిగానే

పరిగణించింది నాకలం

సమాజాన్ని నడిపించే 

బృహత్తర బాధ్యత 

భుజాలకేసుకున్నప్పుడు

మొట్టమొదటగా ఆత్మప్రక్షాళనకు

సమాయత్తమవ్వాలి 

తక్షణమే స్పందించే లక్షణాన్ని

ఈ క్షణమే అలవర్చుకొంటే

మానవాళిని చైతన్యగీతికలగా

మలచే మహత్తర కార్యానికి సమాయత్తమై

ఉదయించే సూర్యునిలా 

సమాజ హృదయాన్ని వెలుగులతోఅలంకరించి అక్షరమై మార్గాన్ని నిర్దేశించవచ్చు.

*సాలిపల్లి మంగామణి శ్రీమణి*

సాహో పత్రిక

*సాహో* మాసపత్రిక జూలై సంచికలో ప్రచురితమైన నాకవిత  మీ అమూల్యమైన ఆశీస్సులు ఆకాంక్షిస్తూ...*శ్రీమణి*

 🙏🌷🌷🌷🌷🙏

వలపులవాన

నీ శిరమున అమరిన

 ఆనెమలిపింఛం....

నామోమున వాలి

 అలరించిన ఆమధురక్షణం

మైమరచిన నా హృదయం

అలలై ఎగసిన 

అనుభూతుల మయమై

సుతిమెత్తగ తాకే

 మలయమారుతమై,

ఏదో తెలియని

హాయి రాగమాలపించింది

నీ అధరాలను తాకిన 

మధుమోహన మురళిని

తాకిన నా అధరం‌....

తడబడుతుంటే....

ఎదలోపల ఏదో కమ్మని

తుమ్మెద రొద మొదలాయింది

ప్రణయామృత ధారల్లో 

తనువూ,మనసూ నిలువునా

తడిచి ముద్దయ్యింది.....

మొన్నటి నుండీ

ఎడతెరిపి లేకుండా

కురిసిన వాన 

ఇప్పుడిప్పుడే

వెలిసింది.

కానీ...

నాహృదయంలో

 నిరంతరాయంగా

కురుస్తున్న 

నీ వలపుల వాన

మాత్రం నన్ను

నిలువునా...

తడిపేస్తూనే వుంది

తడవ,తడవకూ

తడవక

తప్పదేమో...కృష్ణా...

నీ తలపుల వెల్లువలో..

(రాధామాధవీయం)   

 సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)

నేటి నిజం దినపత్రికలో

*నేటి నిజం* దినపత్రికలో ప్రచురితమైన నాకవిత మీ అందరి అమూల్యమైన ఆశీస్సులు ఆకాంక్షిస్తూ...*శ్రీమణి*

శుభోదయం

మెల్లమెల్లగ

చల్లచల్లగ

తెల్లతెల్లవారగనే

కల్లోకొచ్చిన 

పిల్లనగ్రోవి

అల్లన పిల్లగాలయ్యంది

అల్లరిచేసిన మల్లియలన్నీ

మళ్ళొస్తానని వెళ్ళినవి

చల్లగ కురిసిన వెన్నియలన్నీ

వెలవెలబోయె వేకువతాకి

కిలకిలలాడిన కువకువలన్నీ

చెంతనచేరీ మెలకువచేసే

మిలమిలలాడే వెలుతురురేఖల

తాకిడికీ తుళ్ళునలేచిన

నాకన్నుల ముంగిట

పలకరించింది

శుభోదయమంటూ..

సుతిమెత్తని సూర్యోదయం

                

           *సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

మనసంతా నువ్వే

*మనసంతా...నువ్వే!*

మౌనంగా...ఉన్నా...
నా మనసంతా నువ్వే...
మాటలాడ లేకున్నా...
నా ధ్యాసంతా... నువ్వే
నా కనుపాపలో నిన్ను
కాపాడుకొంటున్నా...
కవి(కవయిత్రి)ని కదా...కవనంతో
కాలం గడిపేస్తున్నా....
అక్షరాలతో..నిన్ను అభిషేకిస్తున్నా...
నా పద భావాలపల్లకిలో
ఊరేగిస్తున్నా....
నీ ఊహలకు
ఊయలేసి
ఊరడిస్తూనే ఉన్నా...
నీతలపులలో
తలవాల్చుకు
నిదురిస్తున్నా....
మరచిపోలేను..ప్రభూ...
నువు నా మది గీసిన చిత్తరువు
విడిచిపోలేను...ప్రభూ
నా ప్రతి శ్వాస లోనూ...నీవు.
(రాధామాధవీయం)
                     *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

అధినేత్రి

అమృతాన్ని
ఔపోసన పట్టినట్టు
ఆకాశాన్ని
అదిమి పట్టినట్టు 
మబ్బులతో 
దోబూచులాడి
ఇంద్రధనుస్సు
వంపులో
ఇమిడిపోయినట్టు
పున్నమి జాబిలి
వెన్నెల హాయికి
పులకించిన 
నెచ్చెలి కలువను
నేనన్నట్లు
అచ్చరకన్యలతలదన్నే
అప్సర నేనన్నట్లు
అందాల రాజ్యానికి
అధినేత్రి  నైనట్టు
రంగూ రంగుల
సీతాకోక చిలుకల్లె
విరబూసిన 
పూదోటల్లో విహరించినట్టు
స్వాతి చినుకు ముద్దాడిన
ముత్యం నేనే అన్నట్టు
అరుణోదయ ఉషస్సులో
ఆ సంద్రంపై మెరిసే
అలనైనట్టు ,
అలా ... అలా ...
అలా ... అలలా
మెదిలిన
నా మధురమయిన
కలల సడికి
నులువెచ్చని
నా నిదుర చెడి
నివ్వెరబోయా !
ఆ రవి కిరణపు తాకిడికి,
కలలో మనకు  మనమే
కధానాయిక కదా.
*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

*మనిషిని మరి*

తీరని ఆశల రెక్కలు

మొలిచినినపుడల్లా...

నాలో నేనే అంతర్ధానమై

స్వప్న సౌధాలలో అవతరిస్తా...

ఆశల ఆనవాళ్ళు కరిగేవరకూ

ఆ కలల అలలపై 

విహరిస్తూనే వుంటా

గొంతెమ్మ కోరికలు గొంతెత్తి

పిలిచినప్పుడల్లా...

 గోరంత ఆలోచన  నన్నావహించి

ఊరడిస్తుంటుంది....

మాట మీద నిలబడాలన్నది

నా వ్యక్తిత్వం....

తప్పనిసరియై

మాట తప్పాల్సిన అగత్యమేవస్తే,...

తక్షణమే,

మౌనాన్నిఆశ్రయిస్తా

మనసు మధనపడుతున్నా,

మనిషిని మరి...

వ్యాధులు,బాధలు మామూలే

బదులుగా...

కన్నీరూ పరిపాటే 

కాలం మరమ్మత్తు చేస్తుంటుంది

మానని గాయాలపై

 మరుపుమందుపూసి,

కటికచీకటి కమ్ముకొస్తున్నా...

వెలుతురు కోసం వెతుకుతునేవుంటా..

కొమ్ముకాసే ఆ పైవాడి

చల్లని చూపులకై ఎదురుతెన్నులు 

చూస్తూనే వుంటా

ఆగమనం,నిష్క్రమణం

 ఎపుడో తెలియని 

ఈ జీవనయానంలో

మనసున్న మనిషల్లే

 నిష్కల్మషంగా

జీవించాలనుకుంటా

మరణానంతరమూ 

మనుషుల మనసుల్లో

 మనుగడ సాగించాలనుకుంటా.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

నేనొక నిశ్శబ్దాన్ని

*నేనొక నిశ్శబ్దాన్ని*

నేనొక నిశ్శబ్దాన్ని

అనంతమైన ఆకాశాన్ని 

అనుక్షణం అన్వేషిస్తూ

అవని మూలాన్ని అవలోకిస్తూ

అలా శూన్యం కేసి చూస్తుంటాను

నిన్న రాతిరి రాల్చిన కలలకు

రేపటి ఆశల తీరానికి దూరమెంతని

ఆరా తీస్తుంటాను

సుఖదుఃఖాలకు ఆవల

నిలబడి కావలి కాస్తూ

అలౌకిక ఆనందంలో

ఆదమరచిపోతుంటాను

మాటలకు మౌనానికి మధ్య

అంతరాన్ని అంచనా వేస్తూ

ఆ అంతరాన్ని అమాంతం

భర్తీ చేస్తూ నిదానంగా

నిశ్శబ్దంగా మారిపోతాను

నాలో పురుడు పోసుకున్న

భావాలు పూర్ణత్వాన్ని

ఆపాదించుకుంటాయి..

  జీవనగమనంలో

లక్ష్యం నిర్ధేశించేది నాలోని

నిగూఢత్వమే

గమ్యం గోచరించేది కూడా

నా సమక్షంలోనే

మనోనిశ్చలతను చేకూర్చి

మనసుకు సాంత్వన నిస్తూనే

పరమపథానికి దారులను

 అతిచేరువ చేసే సాధనం నేను

నాలో తెలియని మృధుత్వం

మానవజీవితంలో

ఎన్నో జటిలమైన

 సంఘర్షణలకు సైతం 

సరైన సమాధానం 

మనిషికి,మనసుకూ కూడా

మహత్తరమైన వైద్యం అందించే

ధన్వంతరిని..

నిశిలా అగుపిస్తా గానీ

అసలైన మిసిమి నేను

అంతర్దృష్టితో అన్వేషిస్తే

దేదీప్యమానంగా

సాక్షాత్కరిస్తా..

నిదానంగా పరికించి చూస్తే

ప్రతి మనసుకు

పరిచయమే అక్కరలేని

నిర్వచనాన్ని

నేనొక....నిశ్శబ్దాన్ని.

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

ఎదురీత

*ఎదురీత* 

బ్రహ్మ రాసిన 

రాతలకన్నా...

బ్రహ్మాండంగా

గీతలు గీసుకుంటున్నా....

దేవుడిచ్చిన వెలితితో

బ్రతుకు బాటలో...

వెనుక పడుతున్నా.....

వెలుతురు కోసం 

వెతుకుతునే వున్నా...

లేని కాళ్ళను అనునిత్యం

అతుకుతునే వున్నా...

అవహేళన పాలు చేస్తున్న

అవయవలోపాలను సైతం

అవలీలగా అధిగమిస్తున్నా

నాచేతులతోనే...

విధి విషమంటూ 

దూషిస్తూకూచోలేక

తలరాతకు ఎదురీతను

నేర్చుకుంటున్నా....

నడవలేని నాకాళ్ళకు

నమూనాచిత్రం 

గీసుకుంటున్నా

తీరని నా ఆశను

నెరవేర్చు కోవాలని

 ఆరాటపడుతున్నా....

కాళ్ళు లేవుగానీ....

నేను కళాకారుణ్ణి మరి

కలసి రాని కాలమని

అలసి సొలసిపోతే ఎలా

కన్నీళ్ళే మైనా...

కాళ్ళను తిరిగిస్తాయా...

తలరాతను తిరగేస్తాయా..

అందుకే తీరికగా కూచుని

తీరని ఆశను సైతం 

తనివితీరా చిత్రిస్తున్నా....

విధి ఆడిన చిత్రమైన

నాటకంలో చక్కగా నడుస్తూ

నటిస్తున్నా...

నా వంతు పాత్రకు 

నేనైతే న్యాయమే చేస్తున్నా...

జాలి చూపులు మాత్రం వద్దు

జేజేలు పలకండి చాలు

నాలోని కళాకారునికి

కాళ్ళు తోడులేని నాచేతుల

నైపుణ్యానికి.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*.

నిరీక్షణ

*నిరీక్షణ*

నినుచేరేదారిని

సరళంచేస్తే...

గరళాన్నయినా

చిరునవ్వుతో

సేవించేస్తా...

నిను వీక్షించగ

కనులకు భాగ్యంవస్తే

ఆపై

అంధత్వాన్నయినా

ఆనందంగా ఆహ్వానిస్తా...

ఒకపరి నీమది గెలుచుటకై

నిరంతరం నేను ఓడిపోతా...

నా ప్రణయం తెలుపగ 

నా అధరాలకు భాగ్యమునిస్తే

ఆపై మూగబోయినా

నే మురిసిపోతా...

నా కన్నుల పొదరింటికి నువ్వొస్తానంటే

నూరేళ్ళైనా కనురేప్పేయక  

నిరీక్షిస్తూనే  ఉంటా !

నమ్మరాదా కృష్ణా.. 

ఈ రాధ ఆరాధనని..

నీకై  తెల్లవారుతోంది ఉదయం 

నీ కోసమే ఆ సాయం సమయం

కలను కూడా ఆదేశిస్తా !

నిన్నే తనతో తీసుకురమ్మని

లేకుంటే  కరిగిపొమ్మని 

నా జీవితాన్నే నే శాశిస్తా !

నీ జత లేదంటే  శూన్యం కమ్మని,

నువ్వొస్తావనే  

నే జీవిస్తున్నా !

నీకోసమే నిరీక్షిస్తున్నా..

నిద్దురలోనూ  మేలుకొని....

 *సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

శ్రీ దండెం రాజు ఫౌండేషన్, సాహితీ భారతీ వారి నుండి పొందిన ప్రశంసాపత్రం... *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

శ్రీ దండెం రాజు ఫౌండేషన్, సాహితీ భారతీ వారి నుండి పొందిన ప్రశంసాపత్రం... *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

ప్రత్యక్ష నారాయణుడు

*ప్రత్యక్ష నారాయణుడు*

వైద్యుడా అభివందనం

ప్రాణాదాతా నీకు ప్రణామం

విరామమెరుగని

విరాట్స్వరూపా

వినమ్రపూర్వక నమస్సులివిగో

వైద్యో నారాయణో హరిః

వైద్యుడే మనపాలిట ప్రత్యక్ష 

నారాయణుడు

ఊపిరి పోసింది ఆ దేవుడైతే

ఉసురును నిలిపింది వైద్యుడే

ఆ అపరబ్రహ్మ ఆపన్నహస్తమే

మనను ఆదుకునే అపర సంజీవని మంత్రం

అనారోగ్యమగు జీవితాల్లో

ఉదయించే అంశుమాలి వైద్యుడే

నిరంతర శ్రమజీవులు

నిజమైన దేవుళ్ళు 

ఓర్పు సహనంలో ధరణిమాత

ఆత్మజులు వారు

స్వాస్థ్యము చేకూర్చుటలో 

ధన్వంతరి వారసులు

అవిరళకృషీవలురు 

అలుపెరుగని ఋషీశ్వరులు

కరోనా కదనరంగంలో దూకిన

మొట్టమొదటి సైనికులు వీరే

ప్రాణాలను నిలబెట్టే ప్రయత్నంలో

తమ ప్రాణాలను సైతం 

పణంగాపెట్టిన నిస్వార్ధసేవకులు

ఏమిచ్చి తీర్చుకోగలం

ఆ ప్రాణదాతల ఋణం 

వైద్యో నారాయణో హరిః అని

శిరస్సువంచి

ప్రణమిల్లడం తప్ప .

(వైద్యుల దినోత్సవం సందర్భంగా)

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*