జీవన రాగాలన్నీ నిశీధి పాలే...
నిన్నలలో నిదురిస్తూ
నిర్లిప్తంగా జీవితాన్ని సాగిస్తుంటే..
రేపటి ఉదయాలన్నీ
ప్రశ్నార్థకాలే???
నిర్వేదపు ఛాయలలో
నైరాశ్యపు తావుల్లో
నిత్యం కూరుకుపోతే,
ఆశకు ఊపిరిపోస్తే
అతి చేరువలోనే
ఆశించిన వాసంతం
చిమ్మచీకటి పొరలను
చీల్చుకు నెమనెమ్మదిగా
చిగురించే రేపటి ఉదయం
ఎన్నెన్నో నిశీధి రాగాలకు
భరతవాక్యమేనేమో?
ఇక రాబోయేకాలం
నిశి మసి అద్దుకున్నా
తెల్లారక తప్పదుగా....!
పెల్లుబికినా అగ్నికీల
చల్లారక తప్పదుగా...!
పరితపిస్తున్న మనసుకు
సరికొత్త పరిమళాన్ని అందిస్తూ
పరిగెత్తుకు వస్తుందిక...
వసివాడిన హృదయంలోకి
మిసిమివోలె కలిసొచ్చేకాలం.
మించి పోలేదు సమయం
చాలినంత సంతోషం
చెంత చేర్చగ వేచి వుందేమో...
చింతదీర్చే ఒక మంచితరుణం
వేసారక వేచియుంటే
తప్పక వినిపిస్తుంది
వేకువ పట్టున
వెలుతురు రాగం
అలుపెరుగక పయనిస్తే
అదిగో ...ఆవల ఆశలతీరం.
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)* http://pandoorucheruvugattu.blogspot.com
Nice
రిప్లయితొలగించండిChala bagundi
రిప్లయితొలగించండిచాలా చక్కగా ఉంది.
రిప్లయితొలగించండిధన్యవాదాలు 🙏
రిప్లయితొలగించండిAa roju ravlani aa kalam kosam yeduru chusthunna adbhutham mi bhavam✍🙏🏻🙏🏻👌👌
రిప్లయితొలగించండిఈ కామెంట్ను రచయిత తీసివేశారు.
రిప్లయితొలగించండిఆశావహదృక్పథంగల ఉదయదర్శనం చేయించారు. అభినందనలు
రిప్లయితొలగించండిNice one✍️👌
రిప్లయితొలగించండిSuper poetry amma. Proud of you
రిప్లయితొలగించండికవిత చాలా బాగుంది అమ్మా ❤️❤️
రిప్లయితొలగించండిబాగుందండీ మీ కవిత
రిప్లయితొలగించండిChala bagundi
రిప్లయితొలగించండి