ఒక నిశిరాతిరి
నాలో ముసిరేసిన
తియతీయని భావాలను
దోసిలినింపి....వాటికి
కాసిన్ని అక్షరాలనద్ది,
జాబిలికి......
జాబురాసుకున్నా..
ఒకనాటి పున్నమిరేయి
వెన్నెల వాకిట్లో...
కవన పూలవాన
కురవాలని,
అది కాంచిన నామది
మకరందం చవిచూడాలని,
అడిగాననో...లేదో
నిదురించిన
నాకనురెప్పలపై
సుతిమెత్తని స్వప్నంలా
అరుదెంచాయి
అత్యద్భుత కావ్యాలేవో...
అందమైన నా ఊహకు
అచ్చమైన ప్రతిరూపంగా..
జాబిలి నాకిచ్చిన
జవాబు కాబోలు....
*శ్రీమణి*
*రాడట మరి దేవుడు*
నను నిద్దుర లేపకండి
పెను ఉదయం చూడలేను
నను మాట్లాడించకండి
మౌనముద్రలో వున్నాను
దేవుడు నే దిగి రాను
దేహి యనకు మానవుడా
తప్పులు లెక్కకు మించెను
తప్పనిసరి ఈ మూల్యం
భగవంతుడినే గానీ
పగబట్టిన కాలానికి
గాలమేసి లాగలేను
విధి రాతను ఎదురిస్తూ
వీసమెత్తూ చేయలేను
ప్రపంచం క్షణక్షణానికి
పలచబడిపోతుంటే
మనిషి జీవనం మరణంఅంచుల్లో
కూలబడిపోతుంటే
ఉబుకుతున్న విషవాయువు
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*
*అంశుమాలి*
స్పందించే మనసు తత్వమే
మహా కవిత్వం
సంధించే అక్షరాస్త్రమే
సమగ్ర సాహిత్యం
కవిత్వమంటేనే
ఉప్పొంగుతున్న భావసముద్రం
అనుభూతుల సారం
అనుభవాల సమాహారం
గుదిగుచ్చిన కవనసేద్యం
సమాజ ప్రక్షాళనలో
తిరుగులేనిది కవివైద్యం
మాన్యమైన మార్గనిర్దేశంలో
కవి పాత్రే ఆద్యం
కర్తవ్యం బోధిస్తూ
కార్యోన్ముఖులను చేస్తూ
కల కరవాలం ఝుళిపిస్తూ
కాలంతో కరచాలనమొనరిస్తూ
కదులుతున్న అక్షరసేద్యంతో
ప్రపంచాన పెల్లుబికిన
కల్మషాల,కిల్భిషాల
అఘమర్షణమొందించే
అంశుమాలి కవియన్నది
జగద్విదిత సత్యం.
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*
*నిశి వేదన*
చీకటి మ్రింగిన వెలుతురు దీపం
ఉప్పెనలోనే ఊపిరికెరటం
బడబానలమే బ్రతుకు సముద్రం
విషం చిమ్మిన కాలసర్పం
మరణచట్రంలో మనిషిప్రాణం
విషణ్ణవదనాలు ,విషాదసంకేతాలు
విచిత్రమైన అనిశ్ఛితి,విపత్కర పరిస్థితి
మునుపెన్నడూ మనిషెరుగని
నిశ్శబ్ద ప్రఘాతం
ప్రభాతమెరుగని నిశిరాతిరి నిశ్శబ్దం
ముసురుకొస్తుంది మృత్యుకౌగిలి
విస్తుపోయిచూస్తుంది విశ్వమనేలోగిలి
తెరిపిలేని ఆవేదన సుడిగుండంలో
ఆవలతీరమనే ఆనందపు తెరచాపను అన్వేషిస్తూనే అలసిపోతుంది కంటిపాప
నేనేం రాయాలి పగిలిపోతున్న
హృదయాలనా, రసిగారుతున్న గాయాలనా,రాలిపోతున్న జీవితాలనా,
రగిలిపోతున్న వైపరీత్యాలనా,
కలం ఎలా కదలించను
మనుగడ పునాదులే మరణశయ్యలై
తారసిల్లుతుంటే వేదన నిండిన హృదయంతో
ఏ అక్షరాలు వెదజల్లగలను కాలం కాగితంపై కన్నీటి సిరాతో ...
పరితపిస్తున్న ప్రపంచానికి
ఏ ఆశావహ కవనమాలికను బహూకరించగలను
నిశి వేదన కరిగించాలని
మిసిమిని కాస్త వేడుకోవడం తప్ప
మనస్థైర్యమనే మంత్రోచ్చారణలో
మా మనుషుల గుండెలను
బలోపేతం చేయుమని భగవంతుని
బ్రతిమాలుకోవడం తప్ప.
*సాలిపల్లి మంగామణి ( శ్రీమణి)*
*మనసు మార్చుకో కాలమా*
ఎప్పుడు పెనవేసుకుంటాయో
మునుపటి సంతోషపు లతలు
ఎప్పుడు శెలవు తీసుకుంటాయో
ఈ కాటేసే వెతలు
కనికరించకుంటాయా...
ఆ కారుణ్యపుమేఘాలు
అంతరించకుంటాయా
ఈ అంతులేనిఉపద్రవాలు
మనసన్నదే లేని మాయదారి కాలం
మౌనముద్రలోనేనా ఇక కలలుగన్న వాసంతం
ఊపిరికే ఉచ్చుబిగిస్తే
మా మనుగడ మరణం అంచుల్లోనే
మనసు మార్చుకో కాలమా...
మానవాళి ఆశలు త్రుంచి
మహదానందపడడం భావ్యమా..
మనుజుడన్నదే లేని
మరుభూమిని ఏలాలని
నీ సంకల్పమా..
గుండె సముద్రం ఘోషిస్తుంది
ఊపిరి అలలను కూడగట్టుకొని,
నా కలానికి ముచ్చెమటలు పోస్తున్నాయి
ఈ కాలం చేసే కర్కశ గాయాలను
రాయాలని ప్రయత్నించినపుడల్లా,
ప్రాణాలన్నీ ఉన్నపళంగా
అస్తమించిపోతుంటే
ఎన్ని కన్నీళ్ళనని అక్షరీకరికరించను
లక్షల కల్లోలాలకు సాక్షీభూతంగా..
మిగిలేవన్నీ అశ్రుధారలే
పగిలేవన్నీ మా ఆశల దుర్గాలే.
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*
