*మనిషిని మరి*

తీరని ఆశల రెక్కలు

మొలిచినినపుడల్లా...

నాలో నేనే అంతర్ధానమై

స్వప్న సౌధాలలో అవతరిస్తా...

ఆశల ఆనవాళ్ళు కరిగేవరకూ

ఆ కలల అలలపై 

విహరిస్తూనే వుంటా

గొంతెమ్మ కోరికలు గొంతెత్తి

పిలిచినప్పుడల్లా...

 గోరంత ఆలోచన  నన్నావహించి

ఊరడిస్తుంటుంది....

మాట మీద నిలబడాలన్నది

నా వ్యక్తిత్వం....

తప్పనిసరియై

మాట తప్పాల్సిన అగత్యమేవస్తే,...

తక్షణమే,

మౌనాన్నిఆశ్రయిస్తా

మనసు మధనపడుతున్నా,

మనిషిని మరి...

వ్యాధులు,బాధలు మామూలే

బదులుగా...

కన్నీరూ పరిపాటే 

కాలం మరమ్మత్తు చేస్తుంటుంది

మానని గాయాలపై

 మరుపుమందుపూసి,

కటికచీకటి కమ్ముకొస్తున్నా...

వెలుతురు కోసం వెతుకుతునేవుంటా..

కొమ్ముకాసే ఆ పైవాడి

చల్లని చూపులకై ఎదురుతెన్నులు 

చూస్తూనే వుంటా

ఆగమనం,నిష్క్రమణం

 ఎపుడో తెలియని 

ఈ జీవనయానంలో

మనసున్న మనిషల్లే

 నిష్కల్మషంగా

జీవించాలనుకుంటా

మరణానంతరమూ 

మనుషుల మనసుల్లో

 మనుగడ సాగించాలనుకుంటా.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*