నువ్వు కాదూ...

నేనవ్వులు మరచిపోయినపుడు

పువ్వులు చూపించింది నువ్వుకాదూ..

నా చుట్టూ చీకటి కమ్మేసినపుడు

వెలుతురు జల్లింది నువ్వుకాదూ...

కాలం పడదోసిన ప్రతిసారీ

ఎగిసిన కెరటాన్ని జ్ఞాపకం తెచ్చింది నువ్వుకాదూ...

రాలుతున్న నా ఆశల వెంబడి

రహదారిని త్రవ్వింది నువ్వు కాదూ

మనసు విరిగినపుడల్లా

మనసెరిగి క్రొత్త రెక్కలు తగిలించి

ఎగరమంటూ ఊతమిచ్చింది

నువ్వుకాదూ...

నిబ్బరం కోల్పోయిన ప్రతిసారీ

జబ్బ చరిచి లేవమన్నది నువ్వుకాదూ

నేను  శిధిలమైన ప్రతిసారీ

నా ఉనికిని పదిలం చేస్తూ నన్ను

పునర్నిర్మించింది నువ్వుకాదూ

అంతెందుకూ నా గుండెగొంతుక

తడారిపోయినపుడు సంజీవనిలా

 ఎదురొచ్చింది నువ్వుకాదూ...

కొడిగట్టబోతున్న నా ఊపిరిదీపానికి

చేతులడ్డుపెట్టింది నువ్వుకాదూ...

జీవితపు బండిచక్రాలు అగాథంలో

కూరుకుపోతుంటే చివరినిమిషంలో

చేయందించి చైతన్యపరచింది నువ్వుకాదూ...

పగలునూ,రాత్రినీ సృష్టించిన నీకు

పగులుతున్న హృదయాల ఘోష

పనిగట్టుకు చెప్పాలా..

కథ నడిపించే సూత్రధారికి

పాత్రల ఔచిత్యం పరిచయం చేయాలా..

గమనమొకటే నాది

గమ్యం మాత్రం నీవే

నే నడుస్తాను....

నువ్వు నడిపిస్తావు అంతే.

(మహాశివరాత్రి శుభాకాంక్షలతో)

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*