నేను అమ్మను ,
ఒకప్పుడు ఆబ్రహ్మ చేసిన బొమ్మను ,
తదుపరి అమ్మ గర్భంలో ఒక కమ్మని కదిలికను ,
ఆనక నాన్నకన్నుల్లో ఆనందపు చెమ్మని ,
మొన్న.. నా వలపుల రేడుకి ముద్దు గుమ్మని ,
నిన్న, బిడ్డకి జన్మనిచ్చిన అమ్మను ,
ఆ తరువాత,అక్షరాలు దిద్దించి మంచి చెడులు నేర్పించిన , మొదటి పంతులమ్మను ,
కొత్త పదవి తో... అయ్యాను అత్తమ్మను ,
ఆనక ,పిట్ట కధలు చెప్పే బామ్మను .
చివరి మజిలీ చేరే నాటికి నేను అమ్మను కాను, ఎవరికీ ఏమీ కాని వ్యర్ధమైన జన్మను
బిడ్డలకడ్డొచ్చిన అవిటి బొమ్మను ,
అంగట్లో విసిరేసిన దూళి , దుమ్మును.
(మొన్నటి ఈనాడు దినపత్రికలో అంధురాలైన కన్న తల్లిని నిర్ధాక్షిణ్యంగా నడి రోడ్డు మీద వదిలెళ్లిన నయ వంచకుల్లాంటి బిడ్డలను కన్నప్రతీ తల్లి కన్నీటి రోదన ఎలా ఉంటుందో.. అర్ధం చేసుకొని వార్ధక్యంలో తల్లిదండ్రులనెప్పుడూ అక్కున చేర్చుకోవాలే గాని అంగడి పాలు చెయ్యొద్దని చేతులెత్తి వేడుకొంటూ ... )
సాలిపల్లి మంగామణి @శ్రీమణి
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి