విరులు విరబూసి నవ్వవా!
వాలుజడ చేరి వాడినా...
తరులు తరించిపోవా!
సాంతం అర్పించుకొన్నా!
నెలజీతం అడిగాయా !సెలయేటి ఝరులు
నీలిమేఘం నిధులడిగిందా
కురిసేందుకు
మధువిచ్చి సుమబాల
బదులడిగిందా!
బరువని
భరించనందా... ధరణి
చరాచర ప్రాణిని
రేయి నిద్దరోతుందా !
వెన్నెల హాయికి వెలకడుతుందా ...
"పొద్దు"పొడవనందా...
ప్రతిఫలమేదంటూ
తెల్లబోయి చూస్తుందా !పిల్లగాలి వీచక
నావల్ల కాదని నింగి నీరసించిందా
జాబిలి నిదరోతుందా
ఒరిగేదేముందని
పడి లేవనంటుందా .. ఎగిసే కెరటం
పురిటినొప్పులకువెరసి
అమ్మ జన్మనివ్వకుంటే
మనుగడేదీమనకు పుడమిపైన
ప్రతిఫలమాశించక ప్రకృతిలో
ప్రతి అణువు పరులకై పరిశ్రమిస్తుంటే
తనకోసం తానే జీవించే మనిషికి మాత్రం
ప్రతీ పనిలో ప్రతిఫలాపేక్షణమే..
కర్తవ్యం లోనూ... కాసులకైంకర్యమే
(కాదంటారా... నామాటలని
కొట్టిపారేస్తారా.వట్టినీతులని)
*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి