పడి లేచే కెరటానికి ఇసుమంతైనా లేదే అలసట..
నిత్యం వీచే గాలికి ఏనాడంట ఊరట?
నిత్యం ఘోషించే సంద్రానికి నోరెండిపోతుందా ?
అలుపెరుగకఅవనిని పాలించే ఆ సూరీడుకి ఆటవిడుపు ఏనాడు?
నిశిరాతిరి అయినా నిదురేది,తీరిక కుదిరేది , ఆ రేరాజుకి
నేలతల్లి తల్లడిల్లి భారంమోయనంటూ చేతులెత్తేస్తే చేసేదేముంది .
ఆఆకాశం వేసారి రాజీనామా చేస్తుందా !తనవల్ల కాదంటూ..
నీలిమబ్బు శలవంటూ..
వీడుకోలు పలికితే చుక్క ఒలుకుతుందా...
పుడమిన నీటిచుక్క మిగులుతుందా ...
నిత్యం పరుగెడితే నీరసమొస్తుందందా!సాగే సెలయేరు.
అమ్మ నొప్పులనోర్వను,నేనంటే నీ ఉనికెక్కడ ఉంది.
పరోపకారార్ధం ప్రకృతిలో ప్రతి అణువు శ్రమియిస్తే ..
మనకోసం మన మనుగడ కోసం చేసే మన కర్తవ్యంలో
ఎందుకంత అలసట?ఎందుకు కావాలి ఊరట ,
ఆశావహ ధృక్పదంతో అడుగులు వేస్తూ ఉంటే..
అనుకొన్నది. ఆసన్నమవదా... అరనిమిషంలో ...
సాలిపల్లి మంగామణి @శ్రీమణి
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి