ఈశ్వరా...

*ఈశ్వరా...*

నిన్ను నమ్మిన మదికి

మాలిన్యమంటునా...

నిను కాంచిన కనులు

 అంధకారమెరుగునా...

నిను మ్రొక్కిన కరములకు

కొరవడునా అదృష్టం

నీనామస్మరణమే

అమృతాస్వాదనం శివా...

ఈశ్వరా యన్నట్టి ఏ ఇంటనైనా

ఇడుములకు ఇసుమంత

 తావుండునా ...

మారేడు పత్రాన్ని మనసార అర్పించ

మారాతనే మార్చేటి మా రేడు వయ్యా

భోళా శంకరుడా బోలెడంత దయ నీది

నీ చల్లని చూపులే మా పాలిట

వేయి కాంతిదీపాలు

నీ కనుసైగ చేతనే కరుగును మాపాపాలు

దోసెడు నీటిని నీపై

మనసార జారవిడిచిన చాలు

అసలుండునా...ఆపై

కన్నీటి ఆనవాలు

దొడ్డ మనసయ్యా నీది జంగమయ్యా...

సర్వమూ నీకెరుకె సాంబమూర్తీ 

ఆపద్బాంధవుడవయ్యా హరా

ఆదిదేవుడా...

మమ్మాదుకోవయ్యా ముక్కంటి 

నీ దివ్య పాదాల మ్రొక్కితి

నీవే మా దిక్కంటూ మోకరిల్లి.

    *సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

నేడు సహరి వారపత్రికలో ప్రచురితమైన నా కవిత *నేనిప్పుడు జీవనది* చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలియజేయగలరు. *శ్రీమణి*🙏🌹🌹🌹🌹🙏

నేడు సహరి వారపత్రికలో ప్రచురితమైన నా కవిత *నేనిప్పుడు జీవనది* చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలియజేయగలరు. *శ్రీమణి*

🙏🌹🌹🌹🌹🙏

నేనొక ఒంటరి శిలను

*నేనొక ఒంటరిశిలను*

ఏముందీ జీవితమంటే
విరిగిన కలల శకలాలు
ఒరిగిన ఆశలశిఖరాలు
కాలవిన్యాసంలో కకావికలమైన
సగటు మనిషి గమనం
సందిగ్ధావస్థలో సగభాగం
సరిదిద్దుకొనే ప్రయత్నంలోనే
మళ్ళీ రేపటిఉదయం
తోలు బొమ్మలాట బతుకు
అతుకులు కోకొల్లలు
ఆడించేది విధి
వింత ఆటే మరి మనషనే జీవిది
ఆలోచనతెరలను
కదలించినపుడు ఒక్కోచోట
కదలనంటూ క్షణాలు స్తంబించి
మొరాయిస్తుంటాయి
నెరవేరని ఆకాంక్షలు
నేరం నీదేనంటూ..నాకేసి
చూపుడు వేలును సారించినపుడు
నెర్రెలిచ్చిన ఆకాశంలా
బీటలు వారిపోతుంటాను
వికలమైన నామనసెందుకో
సకలం కోల్పోయినట్టు
ఇప్పుడు నేను ఒంటరి శిలను
శిధిలమైన ఆశల ఆనవాళ్ళ మధ్యలో
స్థాణువునై నిలుచున్నాను.
నిజానికి నేనెందుకు దోషిని
దోసిలినిండిన ఆశలను
ఆఘ్రాణించలేదనా...
తరలిపోతున్న కాలాన్ని
తనివితీరా ఆస్వాదించలేదనా
నేను నడుస్తూనే వున్నాను
నా అడుగులు మాత్రం అక్కడే నిలబడిపోయాయి
నేను మాట్లాడుతూనే వున్నాను
నా గుండెదే మూగనోము
నేనైతే నేనున్న ఈ జీవితంలో
అత్యద్భుతంగా నటిస్తున్నానే
లోలోపల మాత్రం మూర్తీభవించిన నిశ్చలత్వం...ఎందులకో.

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

పల్లెవాణి దినపత్రికలో ప్రచురితమైన నా కవిత*దేవుడా* చదివి మీ అమూల్యమైన స్పందన తెలియజేయగలరు...*శ్రీమణి*🌹🙏🙏🙏🙏🌹

పల్లెవాణి దినపత్రికలో ప్రచురితమైన నా కవిత

*దేవుడా* చదివి మీ అమూల్యమైన స్పందన తెలియజేయగలరు...*శ్రీమణి*🌹🙏🙏🙏🙏🌹

జీవధార

*జీవధార*

నిర్వేదం ఆవహించి ఎడారివైతే
వసంతం కనికరిస్తుందా
అమావాస్యకు మొరపెట్టుకుంటే
వెన్నెల కరుణిస్తుందా
ఏటికి ఎదురీదడమే జీవితం
ఆవలిఒడ్డుకు చేరాలంటే
అలుపెరుగని ప్రయాణమే
ఆశల విస్తరి నిండాలంటూ
ఆకాశంకేసి చూస్తే ఎలా
ఫలితాలు విస్తారంగా
ఆకాంక్షించినపుడు
అవిశ్రాంతంగానే సేద్యం చేయాలి
వెలుతురు,చీకటి
ప్రసరించడంలో సమన్యాయాన్నే అవలంబిస్తుంటాయి,
మనోవేదికను సంసిద్ధం చేయాలంతే
మధురమైన సంగీతమే
మానవ జీవితం
మలచుకోవాలేగానీ
మనుగడవీధులన్నీ
మనోజ్ఞమైన రాగాలనే
ఆలపిస్తూ ఆహ్వానిస్తుంటాయి
ఆస్వాదించే జీవననైపుణ్యాన్ని
అలవరించుకోవాల్సింది
అక్షరాలా మానవుడే
ముసురుకొస్తున్న నైరాశ్యపు
ఛాయలపై ఆశలజీవధారను
విస్తారంగా వర్షింపజేయాలి
ఆత్మస్థైర్యాన్ని ధరిస్తూనే
అవరోధాలనూ అధిగమించడం
అభ్యాసం చేయాలే గాని
గమనమంతా రాగయుక్తంగా
సాగిపోతుంది
హర్షపు ధారలలో తడిస్తేనేకాదు
జీవితం సార్ధక్యం
మండుటెడారిలోనూ నడిస్తేనే
కన్నుల చెలమలు తడిస్తేనే
మహోత్కృష్టమగు
మానవజన్మకు సాకల్యం.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

నేటి పల్లెవాణి దినపత్రికలో

నేటి *పల్లెవాణి* దినపత్రికలో ప్రచురితమైన నా కవిత
*మార్పు మంచిదే*
చదివి మీ అమూల్యమైన
స్పందన తెలియజేయగలరు
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

ఆగదుగా ఈగమనం

*ఆగదుగా ఈగమనం*

కష్టమింట పుట్టామని
పొట్ట ఊరుకుంటుందా
కట్టలు తెంచుకున్న కన్నీటికి
కాలం బదులిస్తుందా
నడుంకట్టి నడపకుంటే
కదలదుగా బ్రతుకురథం
బ్రతుకు తెరువు వేటలో
కదులుతున్న మాతృత్వం
కర్తవ్యంపాలనలో
ఆ కన్నతల్లి ప్రయాణం
కడుపారా కన్నబిడ్డకు
కన్నీటిని తాపించలేక
తపించే తల్లిగుండె ఆరాటం
ఆకలి మెలిపెట్టినా
అలుపెరుగని పోరాటం
సేదదీర తావులేని
పేదతనం శాపమైతే
ఊరట ఊసేలేక
ఉస్సురంటూ జీవితం
ముద్ద నోటికందాలంటే
ముప్పొద్దుల శ్రమదానం
పస్తులూ పరిపాటంటే
ప్రాణం నిలబడుతుందా
కడుపుతీపి మమకారం
కాలు నిలవనిస్తుందా
అరనిమిషం పాటైనా
ఆగదుగా ఈ గమనం
ఎంతైనా ఓరిమిలో ధరణికదా
మాతృమూర్తి
తలకు మించి భారమైనా
వెనుకాడక సాగుతుంది.

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

విరుల విలాసం

*విరులవిలాసం*

పూవులు పలకరించాయి

కలియ తిరుగుతావే గానీ

త్రుంచి సిగలో ముడుచుకోవేమనీ,

ఈ సుమలలామలదెంతటి

వెర్రి బాగులతనం,

 అమ్మ కొమ్మపై ఆడుకొనే అవకాశం ఇచ్చాననుకోవేం,

 అంత చిన్న జీవితంలోనూ 

చిరునవ్వులు చిందించడం

 ఎక్కడ అభ్యసించాయో తాము వాడిపోతామని తెలిసీ

 తనివితీరా విరబూయడం 

విరులకే సాధ్యమేమోకదా

పరులకోసం తపిస్తూ

పరవశాన్నందించే

ప్రకృతి స్వభావం  అద్వితీయం కదా..

సదా...ఏదో ఒక మనోజ్ఞ దృశ్యం తారసపడి హృదయపుటలపై రమణీయ చిత్తరువులద్దుతుంటే..ఆహా ఎంతహాయి, తాదాత్మ్యమై తరించిపోయెను కదా ఈ కనుదోయి.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

మరువముగా

*మరువముగా....*

మరువముగా....

మదిగాంచిన

మనోహర దృశ్యాలను

మరువము మరి

మరుజన్మముదాకా...

మనసును స్పృశించిన

తీయనిఅనుభూతుల పరవశాన్ని

మరువగలమా....మరి 

ఎదఝల్లను పరిమళాల వెదజల్లే కుసుమలతల సరాగాలు,ముసిరే

 తొలకరివానల  చినుకులజడికి తడిచిన

పచ్చిక పరువాల పదనిసలను

ప్రకృతి పొదివిపట్టిన 

 తళుకులనెటు మరువగలము

మరువముగా .... మనసుతాకిన సమ్మోహన చిత్తరువులను,

పుడమి నుదుటున తీరుగ దిద్దిన తూరుపుసింధూరాన్ని

మరువగలమా..

మరుమల్లియ లతనల్లిన

 మలయసమీరాన్ని,

మరువముగద !

పూన్నమి మధుఘడియల ఒరవడిని ,

కలువలదొర వెన్నెలజడిని,

మంచు చీర కప్పుకొన్న

మన్నెపు మాగాణిని,

మకరందం దాచుకొన్న 

కోయిల మారాణిని

మరువముగద !

మైమరపునవిహరించే 

 రాయంచల సొబగులను

నీలిమేఘాల వరుసల్లో

విరిసిన హరివిల్లు వర్ణాలనెటు

మరువగలమా..

విరబూసిన కుసుమాలపై

జతులాడిన తెర ఈగల 

సరాగాన్ని,

అణువణువునా అధ్భుతాలతో

అతిశయాల సంతకాలతో

అడుగడునా పరవశాలను 

పరిచయంచేస్తూ...మైమరపిస్తున్న

ప్రకృతికి ప్రణమిల్లుతూ..

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

అక్షర తపస్సు

*అక్షర తపస్సు*

నాకు కొన్ని అక్షరాలనివ్వండి శరాలుగా మార్చి సమాజంమీదికి విడిచిపెడతాను,
తమస్సును ఛేదించాలన్న
తపస్సు నాది తప్పక శ్రేయస్సునే సమాజానికి
సంప్రాప్తింపచేస్తాను,
నాకు,నాకవిత్వానికీ కాసింత ఏకాంతాన్ని ఇవ్వండి అక్షరాలను నాహృదయంతో అనుసంధానం చేస్తాను,
ఒకింత సమయాన్ని స్వేచ్ఛగా నాకందించండి
ఉప్పొంగుతున్న భావావేశాన్ని గుమ్మరించి ఉత్కృష్టమైన కవిత్వంతో జగతి కాగితాన్ని అలంకరిస్తాను ,
సాహిత్యపు సాగుచేస్తూనే వ్యవస్థనూ
బాగుచేయాలని పరితపిసిస్తున్నాను
అలుపెరుగని అక్షరతపస్వినై,
అంతరాంతరాళాలనూ స్పృశించడానికి
నాకలం నైపుణ్యాన్ని విస్తృతం చేసుకుంటున్నాను
విశ్వయవనికపై విజయకవనాన్ని తప్పక
ప్రదర్శిస్తాను,
నన్ను నేను పోగొట్టుకున్న ప్రతిసారీ
పోగుచేసుకున్న ఆ నాలుగక్షరాలే నాఉనికిని
సుస్ధిరం గావించాయి,అంతులేని నిర్వేదం ఆవహించి అంతరించాలనుకున్న రోజు
ఆపదలతికలే నన్ను అతికించి పునఃపల్లవింపచేసాయి, అంతరంగం విహ్వలించినపుడు ఆత్మస్థైర్యం ధరించడంకోసం అక్షరాలనే ఆశ్రయించాను,
నేనప్పటినుండీ జీవనదిలా ప్రవహిస్తున్నాను
రేపటి ఉదయం మహోజ్వలంగా ప్రకాశించాలనే రేయింబవళ్ళు కవనవిహారం,
మార్పు మననుండే మొదలవ్వాలని
కలం ఉలితో నన్ను నేను పరిపూర్ణంగా మలచుకుంటున్నాను,
రేపో మాపో కిల్బిషమంటని నవసమాజాన్ని
నిస్సందేహంగా నిర్మిస్తాను,
నిశితెరలను తొలగిస్తూ నిజ ఉషస్సురేఖనై
వికసిస్తున్నాను,
నేనిప్పుడు హృదయాలను కదిలించే కవిని
అంధకారాన్ని విదిలించే రవిని
అనునిత్యం ఉదయించే చిరంజీవిని.
*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

కల కానిదీ

*కలకానిదీ*

నమ్ముతారో లేదో మరి

ఒక చిత్రమైన కల నను రోజూ వెంటాడేది, చెక్కుచెదరనికొన్ని ప్రదేశాలు 

కనులముందు సాక్షాత్కరిస్తూ నన్ను  అనిశ్చిత ఆలోచనల వెంట తరుముతూ

ఏవో ఇంతకు మునుపే చవిచూసిన

అనుభూతుల తుంపరలో 

తడిచిపోతున్నట్టు

ఇప్పటికీ అదే కల 

కనురెప్పలు వాలగానే ఆక్రమించుకుని

కాలాన్ని వెనక్కి త్రిప్పి తీసుకెళుతున్న భావన, ఖచ్చితంగా ఆ ప్రదేశంలో 

నేను మసలిన మరపురాని స్మృతులేవో

నా మునుపటి ఉనికిని బలపరుస్తుంటాయి

పూర్వజన్మలో అది నా ఆవాసమా

అన్న అనుమానం స్వప్నం పూర్తయిన

ప్రతీసారి అదే సందేహంతో 

ఉదయాన్ని ఆహ్వానిస్తుంటాను

అక్కడ కనుచూపుమేరలోఎవ్వరూ లేరు

నా ఉనికి నాకే తెలియని నిశ్శబ్ద ప్రదేశం

ఒక్కటి మాత్రం గుర్తుంది 

ప్రకృతితో మమేకమైన నేను

నాప్రక్కన గుబురుగా అలుముకున్న

కాగితపు పూలచెట్లు 

నేలను ముద్దాడినట్లు 

గడ్డిపూలసోయగాలు

నే నిలబడివున్న దారి కాస్త పల్లంగా

అదేదారికేసి కొంచెం దూరంగా

దృష్టిని సారిస్తే బాగా ఎత్తుగా 

దారులకిరువైపులా బారులుతీరి

చిక్కగా అల్లుకొన్న కొమ్మలు, ఆకులతో 

మహావృక్షాలు కాబోలు 

తల ఎత్తిచూసినా

ఆకాశాన్ని కనపడకుండా అడ్డుపడుతున్నాయి

అస్సలు ఆ ప్రదేశానికి సూర్యుని

కిరణాలు అపరిచితమేమో అన్నట్లు

నా వెనుకగా తరాల తరబడి

నిలబడి అలసిపోయి 

వానల అలజడికి కరుగుతూ 

సగం నేలకొరిగిన మట్టిగోడలు

వర్షం వచ్చి వెలసిన జాడలు

కుడిచేతివైపు లోపలకు సన్నని త్రోవ

ఒక్కరు మాత్రమే నడిచేట్టు,

పచ్చదనం వెచ్చగా హత్తుకున్న

మట్టి పరిమళం మనిషినిమాత్రం

నేను ఒక్కదానినే మనసునిండా

ఏదో తెలియని మంత్రజాలంలా

సర్వం మరచి ప్రకృతిలో  పరవశిస్తూ

పంచభూతాల సాక్షిగా నేను

చుట్టుప్రక్కల ఏమాత్రం సంచారం

లేకపోయినా పక్షుల స్వరవిన్యాసం

మాత్రం చెవిని చేరుతూనే వుంది

నేనెవరో నాకు తెలియని సందిగ్దత

కానీ అది నేనేనని మాత్రం స్పష్టంగా

చెప్పగలను,

అసలు అక్కడ  అలా

ఎందుకు  నిలబడ్డానో 

నిర్మానుష్యంగావున్న ఆ ప్రదేశానికి‌,

నాకు మాత్రం

ఏదో జన్మాంతర సంబంధమా అన్న

అనుమానం తలెత్తుతుంది..

ఆశ్చర్యంగా అనిపిస్తుంది వెనువెంటనే

ఎప్పుడూ ఆదారికేసి చూస్తూ

ఎదురుచూపులు చూస్తున్న 

నా నిలువెత్తుచిత్రం మాత్రం చిత్రంగా

ప్రతీ రాత్రీ స్వప్నంలా పలకరిస్తుంటుంది

ప్రతీసారీ అదేకల, అవే ప్రదేశాలు

అదే ఎత్తుపల్లాలదారీ,ఏమాత్రం

రూపు మారని మట్టిగోడలు 

పచ్చల ఆభరణం ధరించిన నేలా

పక్షులకువకువలూ, అన్నీ యధావిధిగా

నా కళ్ళముందు కావ్యంలా

ఆవిష్కరించబడుతూనే వున్నాయి

కనులు నిద్రకుపక్రమించిన 

అతితక్కువ సమయానికే అరుదెంచి

తెల్లారుతుండగానే కరిగిపోతూ

నన్ను అబ్బురపడేలా చేస్తాయి.

కలా లేక , కలకాని భ్రమా

లేక ప్రకృతి పట్ల నాకున్న అవ్యాజమైన

అనురక్తికి నాలో నిక్షిప్తమైన

భావాలకు ఊహాచిత్రమా...

ఏమో..ఏమైనా..గానీ

ప్రకృతి ప్రసన్నమై కలలా 

నన్నుతాకి వివశను చేస్తుంటే

మది వీణియ వింతహాయిరాగాలనే

ఆలపిస్తూ నన్ను ఆమనిలా 

పలకరిస్తూనే వుంది.

(కలకానిదీ..అంతరంగ/అనుభూతి ఆవిష్కరణ)

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

ప్రణామాలు గురువర్యా..

*ప్రణామాలు గురువర్యా*

ఉదయించే జ్ఞానం

నడిపించే ధైర్యం

జీవించే నైపుణ్యం

శోభించే ఔన్నత్యం

సహృదయం,సద్భావం, 

అలవరచగ ఇల వెలసిన

ప్రత్యక్ష దైవమా..

ప్రణామాలు గురువర్యా..

ఉజ్వల భవిత

ఉత్తమ నడత

ఉన్నత సంస్కారం

మాన్యతను,మానవతను

ప్రబోధించి మనిషిని మనీషిగ 

మలచిన మార్గదర్శీ

ప్రణామాలు గురువర్యా...

జ్ఞానసూర్యుడా...

విజ్ఞాన ప్రదాతా..

మేలుకున్నది మొదలు

మా మేలుకై పరితపించి

కర్తవ్యం స్ఫురింపజేసే

కాంతిపుంజమా...

విద్యాదాతా....

ప్రణామాలు గురువర్యా..

అజ్ఞానపు చీకట్లను బాపి

వెలుగులనిచ్చే వెలుగులదొరా...

ఒట్టి మట్టిముద్దను సైతం

మహామేథావిని గావించగల

మహిమాన్విత శిల్పీ..

అక్షరక్షీరాలనొసగి

జ్ఞానార్తిని తీర్చిన అమ్మలా

మంచి,చెడులు నేర్పించిన నాన్నలా

వేలుపట్టి దిద్దించి 

వేలుపువైనావు

జన్మంతా సేవించినా

తీరునా నీ ఋణం

వెలకట్టలేని విద్యాసిరులను

వరమిచ్చిన గురువర్యా..

ప్రణామాలు గురువర్యా.

(ఉపాధ్యాయ దినోత్సవ శుభాకాంక్షలతో)

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

ఎట్టా వేగేదీ

*ఎట్టా...వేగేదీ...నీతో*

నేన్నెట్టా...సాగేదీ..నీతో

ఏంమాయచేశావో...

ఏమంత్రమేశావో...

గమ్మత్తుగ ఏదో...

మత్తునుజల్లి..నన్నే 

ఏమార్చేశావు

నాహృదయపు

తలుపులు నీకై 

తెరిచా...కిట్టయ్యా...

నీవలపులతలపులు

మాత్రం పలుభామలపైనా

పరచేవా....

నాగుండె సప్పుడు విన్నావా..

ఎప్పుడు కిట్టయ్యంటాది

మల్లెచెండంటి

నీ మనసుమాత్రం

మగువలమద్యన

మారుతుంటదీ

మౌనంలోనూ...

నీమాటలువింటూ

మనసునూరడిస్తున్నా..

నీఊహలలోనే..నిరతం ఉంటూ..నా ఉనికే మరచిపోతున్నా..

ఉన్నమాటచెబుతున్నా

నువులేక నేనూ మనలేకపోతున్నా

ఎన్నిజన్మలబంధమో..మరి,ఏనాటిసంబంధమో మరి.

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)* *(రాధాష్టమి శుభాకాంక్షలతో)*