"పండూరు" మధుర రసం

అదేంటో ! 

ఆ నులివెచ్చని గాలి సుతారంగా ... నను తాకితే,
 నేను సాక్షాత్తూ మలయమారుతాన్నవుతా ... 

 ఆ నేల స్పృశించిన మరుక్షణం,
 నిలువెల్లా సంజీవనీ ప్రవాహమవుతా ...  సమ్మోహనమయి పోతా

 అమ్మ లాంటి కమ్మని రమ్మనే  
నా ఊరి పిలుపు ఝుమ్మని నా చెవిలో మారుమ్రోగుతుంటే ,ఏ చోట నేనున్నా 

మురిసి ,మైమరచి .... ముగ్ధ లాగ మారిపోతా .. 

పిల్లనగ్రోవిని విన్న రాధికలా ... 
నా పండూరు చెరువుగట్టు పై 
చల్లని పైరు గాలి పాడే తీయని పల్లియ పాటకు పల్లవి నేనే అవుతా ...... 

"పండూరు" పేరులోనే మధుర రసం నింపుకొని,
మాకొరకే వేచిచూస్తుంది మధు కలశంతో .. 

నాకు అమ్మంటే ప్రాణం  ,
నాన్నంటే  ప్రాణానికి ప్రాణం . 
మరి నన్నుకన్న నా  ఊరంటే నా ఆరో ప్రాణం . 

ఎన్ని మధురోహల పరిమళాలను పదిలంగా దాచిందో .. 
ఎన్ని గమ్మత్తైన జ్ఞాపకాల తాయిలాలు తనలో ఇముడ్చుకొందో ... 
అందుకొనే కాబోలు అంత అద్భుతంగా అనిపిస్తుంది . అమృతాన్ని తలపిస్తుంది . 

ఎదురైన మరుక్షణమే .. కన్నవారి కంటే ముందే కమ్మని తన కౌగిలిలో కరిగిస్తుంది . 
అమ్మతనం తన సొంతమేమో ... అనురాగం అనుపానమేమో .. 
వాత్సల్యం తో  హత్తుకొని తన వొళ్ళో తలవాల్చమని ఆహ్వానిస్తూ ..
తెగ సంభరపడిపోతుంది .

అణువణువులో అమృతాన్నే చవి చూపిస్తూ .. 
పుట్టినూరికి సాటి లేదని చాటి చెప్తుంది . మేటి ప్రణయ సీమలా ... 

అందరికీ అంతేనా ......... నన్ను గన్న నా పుట్టినూరు మట్టి మహత్తంటారా ... 

                                                             సాలిపల్లి మంగామణి @శ్రీమణి 
                                                     pandoorucheruvugattu.blogspot.in