నిశిరాతిరిలో శశిరాల్చిన
వెన్నెల తునకలు కాబోలు
ఈ అరవిరిసిన రజనీగంధపుపూలు,
మిసిమిని ఒడిసిపడుతూ..
ఏమా.. ఒసపరితనం
అద్వితీయం కదా...
ఆ కుసుమ విలాసం.
ప్రకృతికి ప్రణమిల్లుతూ..*శ్రీమణి*
పచ్చని చేలు, పెద్ద చెరువు, పచ్చికల పైరగాలులు , కమ్మని ఊరగాయలు (పచ్చడులు), మామిడి తాండ్ర, మా ఊరు........
పూవులు పలకరించాయి
కలియ తిరుగుతావే గానీ
త్రుంచి సిగలో ముడుచుకోవేమనీ,
పిచ్చిమాలోకాలు కాసేపైనా
అమ్మ కొమ్మపై ఆడుకొనే అవకాశం ఇచ్చాననుకోవేం,
అంత చిన్న జీవితంలోనూ
చిరునవ్వులు చిందించడం
ఎక్కడ అభ్యసించాయో తనువాడిపోతామని తెలిసీ
తనివితీరా విరబూయడం
విరులకే సాధ్యమేమోకదా
పరులకోసం తపిస్తూ
పరవశాన్నందించే
ప్రకృతి సొబగులు
మనసువీణపై హాయిరాగాలను
మీటుతుంటే..ఆహా ఎంతహాయి, పులకరించెనుకదా కనుదోయి
...*శ్రీమణి*