సంధ్య వాలిపోయే
సూరీడింటికి ఎల్లిపోయే
గువ్వలు గూటికి చేరిపోయే
నీ సవ్వడి మాత్రంలేదాయె
నినుకనుగొనలేక
నిశిరాతిరికూడా..
నిశ్శబ్ధంగా నిదరోయె
నినువెచ్చగ
తాకగలేకవెన్నెల
జాబిలి సైతం
అలిగిచిన్నబోయె
నీజతలేనివెతలో
మరుమల్లియలతకూడా
మిన్నకుండిపోయె...
నీవెదురుగలేక
నిద్దురరాక
నాతనువంతా
నిప్పులపరమాయె
ప్రియవదనా....
నీకైవెదకీవెదకీ
వెలవెలబోయెను
నావదనం
ఓ మదనా
నీ అడుగులసడి
వినబడక
కలవరపడి
పలుకులు
కరువై...
మూగబోయెనే
నాఅధరాలు
కలవరపడి
నాకాటుకకన్నులు
నీకై ఎదురుతెన్నులు
చూస్తుంటే...
నీతలపుల
తడబడి
నిలువునానామది
కలవరపడుతుంటే
కనుమరుగేల..ప్రభూ..
కనికరమేలేదా...
నీవలపులకలకంటిపై..
(మాధవునికై....
రాధఎదురుతెన్నులు)
*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*
http://pandoorucheruvugattu.blogspot.com
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి