నే బ్రతికేసానోచ్...

ఉన్నట్టుండి ..చిమ్మచీకటి
కళ్ళముందంతా
నల్లని మబ్బు కమ్మేసినట్లు
రకరకాల రంగులు
నా కనుదోయి ముందర చిందరవందరగా...
అరఘడియలో నా మేను చల్లగా..దూదిపింజెలా తేలి
నేను  మెల్లగా అవనినొదలి అల్లంతదూరంలో...
అయోమయంగా...
అప్రయత్నంగానే
కనురెప్పలు కళ్ళను కప్పేశాయి...అప్పటికే
నాగుండె దడదడమంటూ రైలుబండిలావేగంపుంజుకుంది.
ఊపిరి ఉప్పెనలా ఎగిసిపడి
అలసి ఆగిపోయేలా వుంది.
పట్టువదలక ప్రయత్నిస్తూనే
వున్నా....ప్రాణం నిలుపుకోవాలని...
పదేపదే పెదవి కదుపుతున్నా
వదులై పోతుంది...ఈజన్మఅని,
ఎవ్వరికీ వినపడదే....
ఎన్ని మార్లు పిలిచానో...
పెదవి దాటనేలేదనుకుంటా...
పట్టించుకొన్న నాధుడే లేడు.
నా గుండె చప్పుడు స్పష్టంగా
వినబడుతుంది...
ఇక శలవా...మరి అన్నట్లు
ఎగిసిఎగిసి పడుతుంది...
ముగిసిపోతున్నట్లుంది..
మూణ్ణాళ్లముచ్చటగా...
నాజీవితం...
ముచ్చెమటలు పోస్తున్నాయి..
ముద్దెవరు చేస్తారు...మురిపెం
ఎవరందిస్తారు....నా ముద్దుల
చిన్నారులకు,
ఒప్పుకోలేక....ఓపికంతా
కూడదీసుకుని...ఒక్క నిమిషం
గట్టిగా... ప్రయత్నించా...
లాభంలేదు.....అయిపోయింది.అంతా...నిశ్శబ్ధం నేనెక్కడ...
ఉన్నానో...లేదో
ఊగిసలాడే....ఊహల
అలికిడికిమెలకువవచ్చిచూస్తే..
ఎదురుగా....ఆందోళనలో
నావాళ్ళందరూ....నాచుట్టూరా
నాకైతే...ఒక్కసారిగా
అరవాలనిపించింది...
*నే బ్రతికేసానోచ్...*
అవును....నేనుబ్రతికేవున్నాను
                *శ్రీమణి*