*మహాకవి శ్రీశ్రీ... మహాప్రస్థానం*(నాలుగుమాటలు)

*మహాకవి శ్రీశ్రీ... మహాప్రస్థానం*

(నాలుగుమాటలు)

విజ్ఞుడు, అభిజ్ఞుడు, 

మహాభిజ్ఞుడు

మాన్యుడు అసామాన్యుడు 

అనన్య సామాన్యుడు/

శ్రీశ్రీ అనగానే

అభ్యుదయ సాహిత్యానికి

శ్రీకారం స్ఫురణకు వస్తుంది/

అతని కలం యువతలో

ఆవేశం నింపే అగ్నిబీజం/

అతని కవనం ఇచ్చే ఆదేశం

తరతరాలకూ

తలమానికమౌ సం

దేశం/

అట్టి మహానీయమూర్తికి

చిన్నతనం నుండే

ఏకలవ్య శిష్యురాలను నేను

ఆ రేడు నడిచిన దారిలో

నడవాలని ఆరాటపడే రేణువును/

అలా చిరుప్రాయం నుండే వారి

కవితల ప్రభావం నామీద పడింది/

కష్టజీవులకు ఇరువైపులా 

వుండేవాడే కవి అన్నారు...

బడుగుజీవులకు

అట్టడుగు జీవులకు బాసటగా

నిలిచేదే మహాకవి శ్రీశ్రీ కవిత్వం/

కాలేకడుపులు, 

కలత చెందిన హృదయాలే కాదు 

ఆ కవనక్షేత్రకునికి సృష్టిలోని 

ప్రతి అంశమూ కవితావస్తువే/

వారు సృజించని అంశమంటూ

లేదంటే అతిశయోక్తి కాదేమో/

శ్రమైక జీవన సౌందర్యాన్ని

వారి హృదయసీమలో 

పటిష్టంగా ప్రతిష్టించుకొని/

ప్రతీ కవితలో.. భావావేశాన్ని 

ప్రస్ఫుటింపచేసిన ప్రతిభాశాలి/

అనంతమైన 

సాహితీపరిజ్ఞానాన్ని

ఔపోసన పట్టిన 

ఆ అభ్యుదయకవీంద్రుని

కలం ప్రభవించిన మహాకావ్యగు

మహాప్రస్థానాన్ని సాహితీవనంలో

అణువంతయును లేని నేను 

సమీక్షించడం అంటే 

హనుమంతుడి

ముందు కుప్పిగంతులే/

అయినా సాహసిస్తున్నాను 

మహాప్రస్థానంలో 

అణువణువును

స్పృశిస్తూ అక్షరాలను 

అంతరాంతరాళాల్లో పదిలం

చేసుకొంటూ పరవశించిపోతున్నాను/

ఆ మహనీయుని స్మరిస్తూ

మహాప్రస్థానం వైపు పరుగులు

తీస్తున్నాను/

మహాప్రస్థానంలో చైతన్యం

రగిలించే గీతాలే అన్నీ

నిదురించే హృదయాలను

సైతం వెన్ను చరిచి మేలుకొలిపే

చైతన్య గీతాలే అన్నీ/

మరోప్రపంచం పిలిచిందంటూ

పదండి ముందుకు

పదండి త్రోసుకు

పోదాం పోదాం పైపైకి

అంటూ కదం త్రొక్కుతూ

ఉడుకునెత్తురు ఉప్పెనవగా

కవనరంగమున దూకె

ఉగ్రనారసింహుడై మన శ్రీశ్రీ గారు/

ఆహా..ఎంతటి భావావేశం

అనితరసాధ్యమైన సాహిత్యం/

నేను సైతం ప్రపంచాగ్నికి 

సమిధనొక్కటి ఆహుతిచ్చాను 

అంటూ జయభేరి మ్రోగించి 

మనిషిమనిషిలో ఏదో

తెలియని అదృశ్యశక్తి 

ఆవహింపచేసిన

అద్వతీయ కవన రాజం 

మహాప్రస్థానం/

ఆ పదాల ఆవేశం అలాంటిది

ఆ వాక్యాల ప్రవాహం అలాంటిది/

తరచి తరచి చదివినా తరిగిపోని

సంపద మరి.. తరతరాలకూ/

భూతాన్ని యజ్ఞోపవీతాన్ని అంటూ

వినువీధులకెగసే విప్లవగీతాన్ని

ఆలపించిన కలం యోధుడు/

సింధూరం రక్తచంధనం

బంధూకం సంధ్యారాగం

అంటూ నవకవనానికి

నాందీసంకేతాలను

అందిస్తూ అభ్యుదయ

సాహితీ నవశకానికి 

నవజీవం పోసారు/

కవిని ఉదయించే సూర్యునితో

పోలుస్తూ కళారవీ 

అని కొనియాడడం

మహాప్రస్థానంలో 

మనకోసం

ఒక మచ్చుతునక 

మనమూ అంతో ఇంతో కవులమే గనుక/

పొలాలనన్నీ హలాలదున్నీ

ఇలాతలంలో హేమం పిండగ

అంటూ ఎంత అధ్భుత పద

ప్రవాహమో...

ఎంతమందికవులకు సాధ్యమంటారూ/

ఈ కవనాన్ని చదివినంతనే 

కర్షకవీరులకష్టం, 

విలాపాగ్నులూ,

విషాదాశ్రులూ

కనులముందు కదలాడి

ప్రతి హృదయాన్నీ కదిలించి

కర్తవ్యం స్ఫురింపచేయవూ/

బ్రతుకు బరువై మెతుకు కరువై

వెతలు నెలవై చితికి చితికి

చితికి చేరుతున్న వలసబతుకుల

బాటసారి బాధలను హృదయం 

ద్రవించేలా చిత్రీకరించిన వారి

కలం సిరాకు బదులు కరుణనే

నింపుకొందనిపిస్తుంది/

చూడు చూడు నీడలు

పేదవాళ్ళ వాడలంటూ

నిరుపేద బ్రతుకు చిత్రాలకు

నిలువెత్తు చిత్తరువై నిలిపారు

కవనంలో కడుచక్కని పదాలతో ..

ఆనందం అర్ణవమైతే

అనురాగం అంబురమైతే

అంటూ అద్వైతం శీర్షికతో

అక్షరాలు పేర్చి అందరి

మన్ననలూ పొందితిరిగదా/

ఏ దేశ చరిత్ర చూసినా 

ఏమున్నదిగర్వకారణం 

నరజాతి చరిత్ర సమస్తం

పరపీడన పరాయణత్వం అంటూ

వాస్తవాలను నిర్మొహమాటంగా

ఈ కవనంలో నిలదీసిన

నిక్కమైన కలంవీరుడు/

నిజంగానే నిఖిలలోకం 

నిండుహర్షం వహిస్తుందా 

మానవాళికి నిజంగానే

మంచికాలం రహిస్తుందా

ఎంత నిగూఢత్వం కవనంలో/

పతితులారా భ్రష్ఠులార

బాధాతర్ప దష్టులార

ఏడవకండేవకండి

వస్తున్నాయ్ వస్తున్నాయ్

జగన్నాధ రథచక్రాలొస్తున్నాయంటూ 

జనంలో ధైర్యాన్ని నింపిన

జనంమెచ్చిన కవి సాహిత్యానికి

సాహో అనక తప్పదు జగం/

నాకనిపిస్తుంది మహాప్రస్థానం

ప్రభావం మనిషిమనిషిలో

చైతన్యం రగిలించే ఆయుధమై

అవతరించిందేమో అని/

నాకనిపిస్తుంది నాబోటి

నత్తనడకలు నడిచే మనుషులతో

క్రొత్తపరుగులు తీయించగలదని/

అది కలమా..కరవాలమా

సందేహమే మరి

కనిపించని కరవాలం 

కలం వెనుక దాగుందేమో/

అందుకే అంత వాడి 

అగండమైన వేడి/

అందుకే అనంతమైన 

ఆ సాహితీ మేరువుకు

అతి చేరువలో కవనసేధ్యం

గావించాలనుకొనే అణువంత కవయిత్రిని/ 

అతిచిన్నవయసులో

వారి మహాప్రస్థానానికి

ప్రభావితమైన శిష్యపరమాణువంటి

చిన్న కవయిత్రిని/

నా విన్నపమిది చిన్ననాటి కవనం

శ్రీశ్రీ గారి పాదాలకు అంకితమైతే

జన్యసార్ధక్యమే నాకు 

అన్యమేమియు వలదు ఇక/

శ్రీశ్రీ నాటిన అభ్యుదయ

సాహితీ వనంలో .. 

నే గడ్డిపూవునయినను చాలు 

ఆ రేడు నడిచిన దారిలో......

ఇసుక రేణువునయినను చాలు 

ఆ అభీకుని కలం విదిల్చిన

సిరా బొట్టు నయిననూ  చాలు 

ఆ మహనీయుని కలానజారిన కవనంలో ....... 

నేనొక అక్షరమయిననూ చాలు 

ఆ దార్శనికుని కవితా కడలిలో

ఎగిసే అలనయినా చాలు 

భాదిత జనాల బాసట  నిలువగ

పీడిత జనాలకూపిరులూదగ 

కవి తలపెట్టిన మహాయజ్ఞం

కొనసాగించుటకై ,

నే ఉడత సాయమందిస్తా ... 

సమ సమాజ స్థాపనలో ,నా

చిరు కవితాబాణం సంధిస్తా ..../ 

నా తొలిసమీక్ష 

అభ్యుదయకవీశ్వరుడు

శ్రీరంగం శ్రీనివాసరావుగారి

మహాప్రస్థానం అని తలచుకొంటేనే

ఉద్వేగంతో తలమునకలైపోతున్నా/

తరించిపోయిన నాకలాన్ని తనివితీరా

చూస్తూ.../

ఇకచాలు ఇకచాలు

ఉన్నా లేకున్నా ఈ భాగ్యమే

చాలు బహుధన్యమే ఇక

నా జన్మము.

ఇంత గొప్ప అవకాశం ఇచ్చిన

నిర్వాహకు,సమీక్షకులకు

సహ రచయితలకు ప్రణామాలర్పిస్తూ

తొలిప్రయత్నాన్ని ఏమాత్రం

సవరణలున్నా సరిదిద్దుకోగలను

సూచిస్తారని ఆశిస్తూ..ఆకాంక్షిస్తూ

(మహాకవి శ్రీశ్రీ గారి వర్ధంతి స్మరణలో)

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

విశాఖపట్నం

🙏🌷🌷🌷🌷🌷🌷🙏

పచ్చనికావ్యం

*పచ్చని కావ్యం*

ఎక్కడో ఒక చిన్న నిశ్చింత

గ్రుక్క తిప్పుకోలేని ఉద్విగ్నతలో సైతం

ఊపిరి చిక్కబట్టుకొనేలా..

అంతర్జ్వలనమై ఆక్రోశిస్తున్న

అంతరంగాన్ని స్పృశించినట్లుగా

ఒకింత సాంత్వన 

ఆశను సుతిమెత్తగా హత్తుకొనేలా..

ముగిసిపోయిందని 

ఆర్తిగా ఆఖరుపేజీ తిరగేసేలోపు

సశేషమంటూ ఒక ఊహించని

 అందమైన మలుపు..

అంతుచిక్కని ప్రశ్నల సుడిగుండంలో

చిక్కుకున్న ఆలోచన నావకు 

 అతి చేరువలోనే సమాధానంగా

తీరం సాక్షాత్కరించినపుడు కలిగిన

ఒక ఉత్కంఠ భరిత అనుభూతి..

మరలా చిగురిస్తానన్న ధైర్యం కాబోలు

మరణాన్ని సైతం శాసిస్తుంది..

రేపు తప్పక గెలిపిస్తుందనే నమ్మకం

మనిషిని మరో ఉషోదయానికి

 సమాయత్తం గావిస్తుంది..

మన ఆలోచనా విధానమే 

మన జీవనగమనాన్ని నిర్దేశిస్తుంది..

నేల రాలిన పూలశబ్ధం

అదొక విలాపదృశ్యం అనుకుని నిర్వేదంలో

కూరుకుపోతే...

పూలవాన  పుడమితల్లి కాళ్ళు కడిగిన వింతైన 

అద్భుత హాయిరాగమే 

ఆశావహ దృక్పథం

ఆవహించిన మనసుతో ఆస్వాదిస్తే..

ఎన్నాళ్ళని అమావాస్యనే ఆలింగనం

చేసుకుంటాము వెన్నెలత్రోవ ఒకటుందని మనసు తలుపులు తెరుచుకు చూడాలిగానీ..

మన జీవితగమనాన్ని

వెచ్చని కన్నీటి ప్రవాహంలా

 కాదు.. ఆకుపచ్చని కావ్యంలా

లిఖించుకోవాలి..

రాలుతున్న ఆశల వెంబడి

 వూహల

రహదారిని  వేసుకుంటూ పోవాలి..

జీవితమంటే నిత్యపోరాటమే కాదు

ఉవ్వెత్తున ఎగసి పడే కెరటం కూడా..

సమస్యల అమ్ముల పొది లోనే

ఛేదించే అస్త్రాలూ వుంటాయి..

సాధించే ప్రతి విజయంలోనూ

వేధించి వేసారిన అనుభవమూ ఉంటుంది..

సంధించాలి ..అన్వేషణాస్త్రాన్ని

అనుసంధానం చేసుకోవాలి

నిర్దేశించుకొన్న లక్ష్యానికి..

నిన్ను నువ్వే తెలుసుకో  గలిగే సత్యానికి..

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*

*తెరదించే వేకువ*

*తెరదించే వేకువ*

గ్రుక్కెడు కన్నీటి చుక్కలు
గుప్పెడు సంతోషపు రెక్కలు
కలగలిపే కథ నడిపిస్తుంటాయి
బ్రతుకు పుస్తకమంతా
బంగారు క్షణాలే కాదు
భంగపడ్డ ఘడియలూ
దిగాలుగా చూస్తుంటాయి
అన్నీ నెరవేరిన స్వప్నాలు
విరబూసిన వాసంతాలే కాదు
తీరని ఆశలు చేదైనవాస్తవాలు
తీరం చేరని కెరటాలల్లే
స్పృశిస్తూ వుంటాయి
ఆనందాలు హరివిల్లులే కాదు
అంచనాకందని దుఃఖప్రవాహాలు
తారసపడతాయి
తిరుగాడిన కాలం నిండా
అనుభూతుల తాయిలాలే కాదు
అనుభవాల గాయాలు
దర్శనమిస్తుంటాయి
నిజమే ఏదీ మునుపటిలా లేదు
జరుగుతున్నది విస్ఫోటనమే
విలపిస్తే శాంతిస్తుందా...
చీకటిచూరుకు వ్రేళ్ళాడుతుంది కాలం
కూకటి వేళ్లతో పెకలిస్తుంది
ఊపిరిచెట్టును ఉన్నపళంగా
క్షణాలు నిప్పుకణాలై
మండిపోతున్నాయి
ప్రాణాలు ఉరికొయ్యలపై
ఊగిసలాడుతున్నాయి
ఉగ్గబట్టుకో ఉబికి వస్తున్న
ఉద్వేగాన్ని,
ఎన్నో తెలవారని నిశిరాత్రుల
తెరదించే వేకువ ఒకటుంటుంది
నెరవేరని కలలన్నీ ఫలియించే
తరుణం ఉదయిస్తుంది...
వెన్నెల నావ అరుదెంచే లోపు
అంధకారమూ  అడ్డుతప్పుకొంటుంది
వేకువ తోవ అగుపించే మునుపే
నిశిరాతిరీ నిమ్మళంగా నిష్క్రమిస్తుంది
అప్పుడు ఆశల పారిజాతాలు
జలజలా రాలతాయి
అనుకోని అశనిపాతాలకు
అంతిమవాక్యం రాస్తూ..
*సాలిపల్లిమంగామణి @శ్రీమణి*

మీ అమూల్యమైన ఆశీస్సులు ఆకాంక్షిస్తూ... *శ్రీమణి*🙏🌹🌹🌹🌹🌹🙏

మీ అమూల్యమైన ఆశీస్సులు

 ఆకాంక్షిస్తూ... *శ్రీమణి*

🙏🌹🌹🌹🌹🌹🙏