*మహాకవి శ్రీశ్రీ... మహాప్రస్థానం*(నాలుగుమాటలు)

*మహాకవి శ్రీశ్రీ... మహాప్రస్థానం*

(నాలుగుమాటలు)

విజ్ఞుడు, అభిజ్ఞుడు, 

మహాభిజ్ఞుడు

మాన్యుడు అసామాన్యుడు 

అనన్య సామాన్యుడు/

శ్రీశ్రీ అనగానే

అభ్యుదయ సాహిత్యానికి

శ్రీకారం స్ఫురణకు వస్తుంది/

అతని కలం యువతలో

ఆవేశం నింపే అగ్నిబీజం/

అతని కవనం ఇచ్చే ఆదేశం

తరతరాలకూ

తలమానికమౌ సం

దేశం/

అట్టి మహానీయమూర్తికి

చిన్నతనం నుండే

ఏకలవ్య శిష్యురాలను నేను

ఆ రేడు నడిచిన దారిలో

నడవాలని ఆరాటపడే రేణువును/

అలా చిరుప్రాయం నుండే వారి

కవితల ప్రభావం నామీద పడింది/

కష్టజీవులకు ఇరువైపులా 

వుండేవాడే కవి అన్నారు...

బడుగుజీవులకు

అట్టడుగు జీవులకు బాసటగా

నిలిచేదే మహాకవి శ్రీశ్రీ కవిత్వం/

కాలేకడుపులు, 

కలత చెందిన హృదయాలే కాదు 

ఆ కవనక్షేత్రకునికి సృష్టిలోని 

ప్రతి అంశమూ కవితావస్తువే/

వారు సృజించని అంశమంటూ

లేదంటే అతిశయోక్తి కాదేమో/

శ్రమైక జీవన సౌందర్యాన్ని

వారి హృదయసీమలో 

పటిష్టంగా ప్రతిష్టించుకొని/

ప్రతీ కవితలో.. భావావేశాన్ని 

ప్రస్ఫుటింపచేసిన ప్రతిభాశాలి/

అనంతమైన 

సాహితీపరిజ్ఞానాన్ని

ఔపోసన పట్టిన 

ఆ అభ్యుదయకవీంద్రుని

కలం ప్రభవించిన మహాకావ్యగు

మహాప్రస్థానాన్ని సాహితీవనంలో

అణువంతయును లేని నేను 

సమీక్షించడం అంటే 

హనుమంతుడి

ముందు కుప్పిగంతులే/

అయినా సాహసిస్తున్నాను 

మహాప్రస్థానంలో 

అణువణువును

స్పృశిస్తూ అక్షరాలను 

అంతరాంతరాళాల్లో పదిలం

చేసుకొంటూ పరవశించిపోతున్నాను/

ఆ మహనీయుని స్మరిస్తూ

మహాప్రస్థానం వైపు పరుగులు

తీస్తున్నాను/

మహాప్రస్థానంలో చైతన్యం

రగిలించే గీతాలే అన్నీ

నిదురించే హృదయాలను

సైతం వెన్ను చరిచి మేలుకొలిపే

చైతన్య గీతాలే అన్నీ/

మరోప్రపంచం పిలిచిందంటూ

పదండి ముందుకు

పదండి త్రోసుకు

పోదాం పోదాం పైపైకి

అంటూ కదం త్రొక్కుతూ

ఉడుకునెత్తురు ఉప్పెనవగా

కవనరంగమున దూకె

ఉగ్రనారసింహుడై మన శ్రీశ్రీ గారు/

ఆహా..ఎంతటి భావావేశం

అనితరసాధ్యమైన సాహిత్యం/

నేను సైతం ప్రపంచాగ్నికి 

సమిధనొక్కటి ఆహుతిచ్చాను 

అంటూ జయభేరి మ్రోగించి 

మనిషిమనిషిలో ఏదో

తెలియని అదృశ్యశక్తి 

ఆవహింపచేసిన

అద్వతీయ కవన రాజం 

మహాప్రస్థానం/

ఆ పదాల ఆవేశం అలాంటిది

ఆ వాక్యాల ప్రవాహం అలాంటిది/

తరచి తరచి చదివినా తరిగిపోని

సంపద మరి.. తరతరాలకూ/

భూతాన్ని యజ్ఞోపవీతాన్ని అంటూ

వినువీధులకెగసే విప్లవగీతాన్ని

ఆలపించిన కలం యోధుడు/

సింధూరం రక్తచంధనం

బంధూకం సంధ్యారాగం

అంటూ నవకవనానికి

నాందీసంకేతాలను

అందిస్తూ అభ్యుదయ

సాహితీ నవశకానికి 

నవజీవం పోసారు/

కవిని ఉదయించే సూర్యునితో

పోలుస్తూ కళారవీ 

అని కొనియాడడం

మహాప్రస్థానంలో 

మనకోసం

ఒక మచ్చుతునక 

మనమూ అంతో ఇంతో కవులమే గనుక/

పొలాలనన్నీ హలాలదున్నీ

ఇలాతలంలో హేమం పిండగ

అంటూ ఎంత అధ్భుత పద

ప్రవాహమో...

ఎంతమందికవులకు సాధ్యమంటారూ/

ఈ కవనాన్ని చదివినంతనే 

కర్షకవీరులకష్టం, 

విలాపాగ్నులూ,

విషాదాశ్రులూ

కనులముందు కదలాడి

ప్రతి హృదయాన్నీ కదిలించి

కర్తవ్యం స్ఫురింపచేయవూ/

బ్రతుకు బరువై మెతుకు కరువై

వెతలు నెలవై చితికి చితికి

చితికి చేరుతున్న వలసబతుకుల

బాటసారి బాధలను హృదయం 

ద్రవించేలా చిత్రీకరించిన వారి

కలం సిరాకు బదులు కరుణనే

నింపుకొందనిపిస్తుంది/

చూడు చూడు నీడలు

పేదవాళ్ళ వాడలంటూ

నిరుపేద బ్రతుకు చిత్రాలకు

నిలువెత్తు చిత్తరువై నిలిపారు

కవనంలో కడుచక్కని పదాలతో ..

ఆనందం అర్ణవమైతే

అనురాగం అంబురమైతే

అంటూ అద్వైతం శీర్షికతో

అక్షరాలు పేర్చి అందరి

మన్ననలూ పొందితిరిగదా/

ఏ దేశ చరిత్ర చూసినా 

ఏమున్నదిగర్వకారణం 

నరజాతి చరిత్ర సమస్తం

పరపీడన పరాయణత్వం అంటూ

వాస్తవాలను నిర్మొహమాటంగా

ఈ కవనంలో నిలదీసిన

నిక్కమైన కలంవీరుడు/

నిజంగానే నిఖిలలోకం 

నిండుహర్షం వహిస్తుందా 

మానవాళికి నిజంగానే

మంచికాలం రహిస్తుందా

ఎంత నిగూఢత్వం కవనంలో/

పతితులారా భ్రష్ఠులార

బాధాతర్ప దష్టులార

ఏడవకండేవకండి

వస్తున్నాయ్ వస్తున్నాయ్

జగన్నాధ రథచక్రాలొస్తున్నాయంటూ 

జనంలో ధైర్యాన్ని నింపిన

జనంమెచ్చిన కవి సాహిత్యానికి

సాహో అనక తప్పదు జగం/

నాకనిపిస్తుంది మహాప్రస్థానం

ప్రభావం మనిషిమనిషిలో

చైతన్యం రగిలించే ఆయుధమై

అవతరించిందేమో అని/

నాకనిపిస్తుంది నాబోటి

నత్తనడకలు నడిచే మనుషులతో

క్రొత్తపరుగులు తీయించగలదని/

అది కలమా..కరవాలమా

సందేహమే మరి

కనిపించని కరవాలం 

కలం వెనుక దాగుందేమో/

అందుకే అంత వాడి 

అగండమైన వేడి/

అందుకే అనంతమైన 

ఆ సాహితీ మేరువుకు

అతి చేరువలో కవనసేధ్యం

గావించాలనుకొనే అణువంత కవయిత్రిని/ 

అతిచిన్నవయసులో

వారి మహాప్రస్థానానికి

ప్రభావితమైన శిష్యపరమాణువంటి

చిన్న కవయిత్రిని/

నా విన్నపమిది చిన్ననాటి కవనం

శ్రీశ్రీ గారి పాదాలకు అంకితమైతే

జన్యసార్ధక్యమే నాకు 

అన్యమేమియు వలదు ఇక/

శ్రీశ్రీ నాటిన అభ్యుదయ

సాహితీ వనంలో .. 

నే గడ్డిపూవునయినను చాలు 

ఆ రేడు నడిచిన దారిలో......

ఇసుక రేణువునయినను చాలు 

ఆ అభీకుని కలం విదిల్చిన

సిరా బొట్టు నయిననూ  చాలు 

ఆ మహనీయుని కలానజారిన కవనంలో ....... 

నేనొక అక్షరమయిననూ చాలు 

ఆ దార్శనికుని కవితా కడలిలో

ఎగిసే అలనయినా చాలు 

భాదిత జనాల బాసట  నిలువగ

పీడిత జనాలకూపిరులూదగ 

కవి తలపెట్టిన మహాయజ్ఞం

కొనసాగించుటకై ,

నే ఉడత సాయమందిస్తా ... 

సమ సమాజ స్థాపనలో ,నా

చిరు కవితాబాణం సంధిస్తా ..../ 

నా తొలిసమీక్ష 

అభ్యుదయకవీశ్వరుడు

శ్రీరంగం శ్రీనివాసరావుగారి

మహాప్రస్థానం అని తలచుకొంటేనే

ఉద్వేగంతో తలమునకలైపోతున్నా/

తరించిపోయిన నాకలాన్ని తనివితీరా

చూస్తూ.../

ఇకచాలు ఇకచాలు

ఉన్నా లేకున్నా ఈ భాగ్యమే

చాలు బహుధన్యమే ఇక

నా జన్మము.

ఇంత గొప్ప అవకాశం ఇచ్చిన

నిర్వాహకు,సమీక్షకులకు

సహ రచయితలకు ప్రణామాలర్పిస్తూ

తొలిప్రయత్నాన్ని ఏమాత్రం

సవరణలున్నా సరిదిద్దుకోగలను

సూచిస్తారని ఆశిస్తూ..ఆకాంక్షిస్తూ

(మహాకవి శ్రీశ్రీ గారి వర్ధంతి స్మరణలో)

*సాలిపల్లి మంగామణి(శ్రీమణి)*

విశాఖపట్నం

🙏🌷🌷🌷🌷🌷🌷🙏