పచ్చనికావ్యం

*పచ్చని కావ్యం*

ఎక్కడో ఒక చిన్న నిశ్చింత

గ్రుక్క తిప్పుకోలేని ఉద్విగ్నతలో సైతం

ఊపిరి చిక్కబట్టుకొనేలా..

అంతర్జ్వలనమై ఆక్రోశిస్తున్న

అంతరంగాన్ని స్పృశించినట్లుగా

ఒకింత సాంత్వన 

ఆశను సుతిమెత్తగా హత్తుకొనేలా..

ముగిసిపోయిందని 

ఆర్తిగా ఆఖరుపేజీ తిరగేసేలోపు

సశేషమంటూ ఒక ఊహించని

 అందమైన మలుపు..

అంతుచిక్కని ప్రశ్నల సుడిగుండంలో

చిక్కుకున్న ఆలోచన నావకు 

 అతి చేరువలోనే సమాధానంగా

తీరం సాక్షాత్కరించినపుడు కలిగిన

ఒక ఉత్కంఠ భరిత అనుభూతి..

మరలా చిగురిస్తానన్న ధైర్యం కాబోలు

మరణాన్ని సైతం శాసిస్తుంది..

రేపు తప్పక గెలిపిస్తుందనే నమ్మకం

మనిషిని మరో ఉషోదయానికి

 సమాయత్తం గావిస్తుంది..

మన ఆలోచనా విధానమే 

మన జీవనగమనాన్ని నిర్దేశిస్తుంది..

నేల రాలిన పూలశబ్ధం

అదొక విలాపదృశ్యం అనుకుని నిర్వేదంలో

కూరుకుపోతే...

పూలవాన  పుడమితల్లి కాళ్ళు కడిగిన వింతైన 

అద్భుత హాయిరాగమే 

ఆశావహ దృక్పథం

ఆవహించిన మనసుతో ఆస్వాదిస్తే..

ఎన్నాళ్ళని అమావాస్యనే ఆలింగనం

చేసుకుంటాము వెన్నెలత్రోవ ఒకటుందని మనసు తలుపులు తెరుచుకు చూడాలిగానీ..

మన జీవితగమనాన్ని

వెచ్చని కన్నీటి ప్రవాహంలా

 కాదు.. ఆకుపచ్చని కావ్యంలా

లిఖించుకోవాలి..

రాలుతున్న ఆశల వెంబడి

 వూహల

రహదారిని  వేసుకుంటూ పోవాలి..

జీవితమంటే నిత్యపోరాటమే కాదు

ఉవ్వెత్తున ఎగసి పడే కెరటం కూడా..

సమస్యల అమ్ముల పొది లోనే

ఛేదించే అస్త్రాలూ వుంటాయి..

సాధించే ప్రతి విజయంలోనూ

వేధించి వేసారిన అనుభవమూ ఉంటుంది..

సంధించాలి ..అన్వేషణాస్త్రాన్ని

అనుసంధానం చేసుకోవాలి

నిర్దేశించుకొన్న లక్ష్యానికి..

నిన్ను నువ్వే తెలుసుకో  గలిగే సత్యానికి..

*సాలిపల్లి మంగామణి (శ్రీమణి)*